ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ-ΛΑΣΤΙΧΟ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΡΙΣΤΕΙΑ» ΤΟΥ ΕΚΠΑ
Φαίνεται πως οι
Πρυτανικές αρχές βρήκαν τη λύση για την υποστελέχωση που ταλανίζει τις
υπηρεσίες του ΕΚΠΑ: διπλές τοποθετήσεις
και πολλαπλές αρμοδιότητες για να καλυφθούν τα κενά που διαρκώς αυξάνονται
όσο περνάνε τα χρόνια.
Προφανώς η συγκάλυψη του προβλήματος μέσω της πίεσης του υπάρχοντος προσωπικού είναι
πιο συμβατή με τις προτεραιότητες των κυβερνήσεων, απ’ ό,τι η απαίτηση για
επιπλέον προσωπικό.
Γινόμαστε μάρτυρες
φαινομένων όπως: Συνάδελφοί μας, εργαζόμενοι στον καθαρισμό να διασχίζουν μεγάλες αποστάσεις για να
καθαρίσουν διαφορετικά κτήρια μέσα στο οχτάωρο τους, ένα τετράωρο εδώ, ένα
δίωρο εκεί κι ένα παραπέρα. Διοικητικοί
υπάλληλοι να “τοποθετούνται” ταυτόχρονα σε δύο πόστα, μεταφερόμενοι από γραφείο σε γραφείο,
δυο μέρες εδώ και τρεις μέρες εκεί. Άλλοι πάλι, παραμένοντας στο ίδιο γραφείο,
να αναλαμβάνουν, παράλληλα με τα επί σειρά ετών καθήκοντά τους, επιπλέον δουλειά –και- άσχετη με το
αντικείμενό τους. Γιατί; Γιατί η δουλειά αυξάνεται, ενώ το προσωπικό
μειώνεται. Διαλύεται ο εργαζόμενος από αυτή την κατάσταση; Δεν ενδιαφέρει. Μειώνεται
ο χρόνος εξυπηρέτησης φοιτητών/κοινού και γενικότερα υποστήριξης της
εκπαιδευτικής διαδικασίας και των κοινωνικών υπηρεσιών που παρέχει το Ίδρυμα; Αρκεί
να βγαίνει η δουλεία σε πιο “κρίσιμες” υπηρεσίες. Εκεί είναι τα λεφτά.
Ταυτόχρονα, κάθε αίτημα μετακίνησης συναδέλφου περνάει
από χίλια κύματα, καθώς οι “κρίσιμες” υπηρεσίες (π.χ. ΕΛΚΕ) πιέζουν διαρκώς για
να καταλήξει ο/η εκάστοτε υπάλληλος σ’ αυτές. Δεν έχει καμιά σημασία η αξιοποίηση της εξειδίκευσής του. Δεν έχει
καμιά σημασία αν αυτό που ζητάει είναι απολύτως λογικό και θεμιτό για την
εξέλιξή του. Σημασία έχει να λειτουργήσει το Ίδρυμα στη βάση των επιταγών
των κυβερνήσεων, απεμπολώντας την ουσία της εκπαιδευτικής- ύπαρξής του,
μετατρεπόμενο πλήρως σε επιχειρηματικό μηχανισμό.
Όλα τα παραπάνω έχουν
ξεκινήσει προ πολλού. Σιγά-σιγά και μεθοδευμένα. Μια “μεμονωμένη” περίπτωση
εδώ, μια άλλη εκεί. Το “μεμονωμένο” όμως τείνει να γενικευτεί.
Μέσα
σε όλα αυτά, έγινε η συγχώνευση με το ΤΕΙ Χαλκίδας, απορροφήθηκαν και οι εκεί
υπηρεσίες, νέα Τμήματα δημιουργήθηκαν και το ΕΚΠΑ σκοπεύει να δημιουργήσει επιχειρηματικές
δομές τύπου ΠΕΚ. Προς το παρόν, ιδρύει το ένα “Κέντρο Αριστείας” μετά το άλλο,
για τα οποία περιέργως υπάρχουν λεφτά. Ποιος
θα τα λειτουργήσει και αυτά;
Η
Διοίκηση στριμώχνει δύο και περισσότερα καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη για
να συγκαλύψει το προφανές πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού. Το αποτέλεσμα όμως
είναι η περαιτέρω υποβάθμιση των
παρεχόμενων υπηρεσιών σε φοιτητές και κοινό, με τους εργαζόμενους να
δουλεύουν σε ένα περιβάλλον εργασίας που γίνεται όλο και χειρότερο, γεμάτο εντάσεις. Με δυσαρεστημένους
εξυπηρετούμενους; Δεν ενδιαφέρει.
Η
αγωνία της Διοίκησης εξαντλείται στο να πάρει τα “εύσημα” από την κυβέρνηση,
μπας και διασφαλίσει εκείνα που πραγματικά την αφορούν, που όμως δεν αφορούν ούτε εμάς ούτε τις κοινωνικές ανάγκες.
Επιμένει να εμφανίζει στον Οργανισμό 1000 διοικητικούς να λειτουργούν ένα
Ίδρυμα που συνεχώς διογκώνεται, εξαφανίζοντας τους συμβασιούχους. Για να
κλείνει το στόμα σε όποιον μιλάει, βάζει κι ένα ζητηματάκι, μια υποσημείωση,
για καμιά 100στή προσλήψεις, που ούτε όσους μόνιμους/ΙΔΑΧ βγήκαν σε σύνταξη τα
τελευταία χρόνια δεν υποκαθιστούν.
Η
υποστελέχωση του ιδρύματος δε λύνεται με τους ήδη υπάρχοντες εργαζόμενους να ξεπερνάνε
τα όριά τους. Η “αριστεία” και οι “δείκτες ποιότητας” που ευαγγελίζονται οι Πρυτανικές Αρχές
δε θα αυξηθούν με την μετατροπή του προσωπικού σε λάστιχο και πασπαρτού. Η μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων του
ΕΚΠΑ και οι προσλήψεις επιπλέον μόνιμου προσωπικού είναι η μόνη λύση.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
·
ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
·
ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΤΩΡΑ
·
ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΤΩΡΑ ΝΕΟΥ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
·
ΚΑΜΙΑ ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ
