ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Τα γεγονότα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ο.Π.Α.) τις προηγούμενες μέρες ανέδειξαν τον πραγματικό στόχο της κατάργησης του Ασύλου που ήταν η καταστολή της ενεργής πολιτικής δράσης στους χώρους των ΑΕΙ, η έξωση των κινητοποιήσεων και των αγώνων από αυτά, η δημιουργία μιας υγειονομικής ζώνης απαλλαγμένης από κάθε φωνή  που θα μπορούσε να διαταράξει τα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου μέσα στα Πανεπιστήμια. Το Ο.Π.Α. (πρώην ΑΣΟΕΕ) είναι εμβληματικό από αυτή την άποψη: διεκδικεί επάξια τη θέση του στην πρωτοπορία της (ανα)παραγωγής γνώσης και έρευνας στην υπηρεσία επιχειρηματικών συμφερόντων. Οι Πρυτανικές Αρχές του Ο.Π.Α. φρόντισαν να αποσαφηνίσουν αυτές τις μέρες ότι, σ’ αυτό το πλαίσιο λειτουργίας, δε χωράει ούτε η διεξαγωγή μιας γενικής συνέλευσης φοιτητών. Συντασσόμενες πλήρως με το δόγμα “Νόμος και Τάξη” της κυβέρνησης της ΝΔ, μπήκαν επικεφαλής στη συντεταγμένη επιχείρηση πανεπιστημιακών, πολιτικών και άλλων παραγόντων για την κατασκευή μια εικόνας (ΑΕΙ = χώροι “ανομίας”), με στόχο την πλήρη παράδοση ΟΛΩΝ των πανεπιστημιακών χώρων στις αστυνομικές δυνάμεις και το κεφάλαιο.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, οι Πρυτανικές Αρχές του Ο.Π.Α. με την κυβέρνηση προχώρησαν σε μια ολοένα εντεινόμενη επιχείρηση καταστολής:

-          Στις 02/11/19, με εντολή του Πρύτανη, εκκενώνεται η στεγαστική και πολιτική κατάληψη (σε χώρο ιδιοκτησίας Ο.Π.Α.) Βανκούβερ Απαρτμάν που μετράει 15 χρόνια ζωής, σε συνέχεια του πογκρόμ εναντίον κατειλημμένων χώρων στα Εξάρχεια και όχι μόνο.

-          Στις 10/11/19, ημέρα Κυριακή, αστυνομικές δυνάμεις εισβάλουν στο Ο.Π.Α., κατόπιν εντολής για έρευνα και εκκένωση του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Φοιτητών που βρίσκεται στο υπόγειο του κτιρίου.

-          Την ίδια ημέρα, η Σύγκλητος ανακοινώνει γενικευμένο lock out του Πανεπιστημίου έως τις 17/11/19.

-          Στις 11/11/19, φοιτητές επιχειρούν να σπάσουν το lock out που είχε επιβάλει η Σύγκλητος, ώστε να πραγματοποιηθεί προγραμματισμένη τους Συνέλευση στο Ο.Π.Α. Τα ΜΑΤ με χρήση χημικών και βίας εισέρχονται στο Ίδρυμα, περικυκλώνουν τους φοιτητές που διεκδικούν τα αυτονόητα δικαιώματά τους, τους χτυπάνε και  τους απειλούν με συλλήψεις. Τελευταία στιγμή, κι ενώ έχουν επιστρατευτεί πούλμαν για την προσαγωγή τους στη ΓΑΔΑ, επιτρέπεται η αποχώρηση των φοιτητών. Κατά τη διάρκεια της όλης επιχείρησης οι Αστυνομικές Αρχές προχωράνε σε 3 προσαγωγές και μία σύλληψη.

-          Το ξημερώματα της ίδιας μέρας, οι αστυνομικές δυνάμεις απαγάγουν φοιτητή έξω από το σπίτι του στο Χαλάνδρι, οδηγείται στη ΓΑΔΑ, παραμένει απομονωμένος επί ώρες, για να του απαγγελθούν στη συνέχεια κατηγορίες για τη συμμετοχή του στην πρωινή κινητοποίηση στο Ο.Π.Α.

-          Ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης δηλώνει πως “το πανεπιστήμιο αποδόθηκε στους φυσικούς του χρήστες”, οι οποίοι προφανώς δεν είναι οι φοιτητές.  Καθώς παρότι “η Κυβέρνηση θέλει ανοιχτά Πανεπιστήμια”, το Ο.Π.Α. παρέμεινε ερμητικά κλειστό επί μία βδομάδα.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, από κοινού, κυβέρνηση και Διοίκηση του Ο.Π.Α., με την αμέριστη υποστήριξη ΜΜΕ και άλλων παραγόντων, κατασκεύασαν ένα ΜΥΘΟ περί “χώρου ανομίας”. Για να αντιστρέψουν πλήρως την πραγματικότητα, για να εμφανίσουν τελικά την αστυνομία σαν “απελευθερωτή” του Ιδρύματος. Καμιά πρωτοτυπία. Το ίδιο ακριβώς είχε επιχειρήσει να κάνει και η χούντα, το 1973, όταν τα τανκς εισέβαλαν στο Πολυτεχνείο για να το “απελευθερώσουν” από τα “αναρχικά στοιχεία που διασάλευαν την έννομη τάξη”.  “Η Ελλάς ήτο άλλωστε ασθενής” και χρειαζόταν γύψο. Σήμερα, κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, η κατάσταση είναι “νοσηρή”. Το 1973, κατά τον Παπαδόπουλο επρόκειτο για “μια οργανωμένη μειοψηφία”. Κατά τη σημερινή κυβέρνηση πρόκειται για “ισχνές μειοψηφίες”.

Δεν είναι η πρώτη φορά από το 1973 μέχρι σήμερα που χρησιμοποιείται το ίδιο μοτίβο. Κάθε φορά όμως, όσοι επιχείρησαν να καταργήσουν κινήματα και αγώνες, να περιστείλουν κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, μας βρήκαν απέναντί τους. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα.

Το πραγματικό πρόβλημα του Ο.Π.Α. (και κάθε ΑΕΙ) δε βρίσκεται σε στέκια και συνελεύσεις. Βρίσκεται σε κεντρικά γραφεία και αίθουσες, εκεί που εκπαιδεύονται γενιές φοιτητών στην υποταγή τους σε κράτος και κεφάλαιο, εκεί που παίζονται χοντρά παιχνίδια εξουσίας, εκεί που, εν κρυπτώ και μακριά από κάθε έννοια δικαίου και παιδείας, αποφασίζονται οι πολιτικές και οι πρακτικές των ΑΕΙ, εκεί που αυτοί που έχουν τον πρώτο λόγο έχουν συμφέροντα συγκεκριμένα και αδιαπραγμάτευτα τα οποία απαιτούν την έξωση κάθε φωνής διαμαρτυρίας από τα Ιδρύματα.

Όσο για κάποιους παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ που όψιμα θυμήθηκαν τους αγώνες, δεν ξεχνάμε ότι η δική τους κυβέρνηση κατάργησε δικαιώματα και ξεκίνησε την εκστρατεία καταστολής που σήμερα συνεχίζει εντεινόμενα η ΝΔ. Δεν ξεχνάμε την εκκένωση 27 καταλήψεων. Δεν ξεχνάμε την εκκένωση της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ το 2015. Δεν ξεχνάμε τις Αύρες που επί κυβερνήσεώς τους σάρωναν τους δρόμους. Δεν ξεχνάμε τη Μόρια. Δεν ξεχνάμε την Πέτρου Ράλλη. ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία

Στεκόμαστε απέναντι σε κάθε εχθρό της ελευθερίας

Θα μας βρουν μπροστά τους

Οι αγώνες δεν καταργούνται με νόμους και διατάγματα

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο Μ.Β. που κλήθηκε στις 15/11/19 στην Κρατική Ασφάλεια για να “δώσει εξηγήσεις” ως ύποπτος για “διατάραξη λειτουργίας υπηρεσίας” σύμφωνα με το άρθρο 168/1 του νέου ποινικού κώδικα, για την κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ το 2015. Την ίδια στιγμή που οι δίκες των συλληφθέντων της περιόδου βαίνουν προς το τέλος τους, με τη μία αθωωτική απόφαση να ακολουθεί την άλλη, η έρευνα για το 2015 ξανανοίγει. Ξανανοίγει παραμονές της επετείου της εξέγερσης του 1973, σε μια περίοδο έντασης της καταστολής προς όλους τους αγωνιζόμενους χώρους. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ

Στις 7/11/2019, από τις 9.00 έως τις 15.00, εκλέγουμε τους αντιπροσώπους μας για το συνέδριο της ΟΔΠΤΕ, που θα γίνει στα Γιάννενα, στις 20-22/11.

Τα τελευταία χρόνια, και ειδικότερα από το 2015 και μετά, κι ενώ οι μνημονιακές πολιτικές συνεχίζονταν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για να ενταθούν ακόμα περισσότερο σήμερα από αυτή της ΝΔ (με τους συνεργάτες της, ΚΙΝΑΛ, Ελλ. Λύση, κ.α.), ο εφησυχασμός που καλλιέργησαν οι πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων, οδήγησαν συλλόγους και σωματεία στο να χάσουν τη ζωντάνια και τη δύναμή τους να αντιδρούν.

Η επίθεση στα δικαιώματά μας όμως συνεχίστηκε: επιπλέον περικοπές στην κοινωνική ασφάλιση, περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Υγείας, θεσμοθέτηση της αξιολόγησης με στόχο απολύσεις, μειώσεις μισθών, κ.ά., κρατική παρέμβαση στη λειτουργία των σωματείων, επέλαση ενάντια στο δικαίωμα της απεργίας (50%+1 για απαρτία ΓΣ και λήψη αποφάσεων, ηλεκτρονικό φακέλωμα μελών, εμπλοκή της ΕΥΠ στο δημόσιο, κ.α.), επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα (κατάργηση των Σ.Σ.Ε., της Κυριακάτικης αργίας, κ.ά.). Το περιβάλλον και οι φυσικοί πόροι παραδόθηκαν στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση επίσης, το περιεχόμενο των προγραμμάτων σπουδών και της έρευνας θα υπαγορεύονται από τα συμφέροντα των εταιρειών, ενάντια στις κοινωνικές ανάγκες, ενώ το Άσυλο καταργήθηκε για να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη επέλαση του κεφαλαίου. Τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα βαίνουν προς κατάργηση, με τους αγώνες να βρίσκονται στο στόχαστρο. Το ίδιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με τους πρόσφυγες να χάνουν κάθε στοιχειώδη προστασία.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΔΠΤΕ

Η ΟΔΠΤΕ, καθρέφτης των δυνάμεων που ηγούνται στους πρωτοβάθμιους συλλόγους, όλο το προηγούμενο διάστημα, συνέχισε να προωθεί το συνδικαλισμό δια αντιπροσώπων-παραγόντων. Η παρουσία της ήταν τόσο ανούσια που το Υπουργείο Παιδείας και οι Διοικήσεις των Ιδρυμάτων δεν τη χρειαζόταν ούτε καν στο ρόλο του φερέγγυου συνομιλητή για να περάσουν τα όποια μέτρα. Την αγνόησαν παντελώς. Και η ίδια αποδέχθηκε το “αναπόφευκτο”, αφού για την πλειοψηφία του Κεντρικού Συμβουλίου (ΚΣ) της αρκούσαν οι καρέκλες και τα αξιώματα. Όχι μόνο δε χρειαζόταν κανένας αγώνας, αλλά η επιβολή σιγής στους εργαζόμενους στα Πανεπιστήμια, εκείνων που με την απεργία του 2013 έφεραν το σύστημα στα όριά του και νίκησαν, ήταν επιβεβλημένη. Με το ζόρι συντασσόταν ακόμα και με αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ. Η άρνηση της πλειοψηφίας του ΚΣ να δώσει τη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση, η βούλησή της να συνταχθεί με κυβερνητικές επιλογές, η πάντα καθυστερημένη και ποτέ αποφασιστική αντίδραση στις συγχωνεύσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ, ήταν ενδεικτικές. Σήμερα, ενώ οι εργαζόμενοι που σηκώνουν το βάρος των συγχωνεύσεων υφίστανται άθλιες συνθήκες εργασίας και πίεση, η ΟΔΠΤΕ παραμένει απούσα.

Όσο για φλέγοντα ζητήματα (υποστελέχωση, εργασιακές σχέσεις,  κ.α.) στα Ιδρύματα; Μια απόφαση του Μαρτίου του 2019 για κινητοποίηση για τους συμβασιούχους, δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Δε συζητάμε για “λεπτομέρειες” (γενικότερα αντεργατικά μέτρα, παρεμβάσεις στα συνδικάτα, κ.α.) που θα έπρεπε να βρουν την ΟΔΠΤΕ αντίθετη. Όσο για την επίθεση στο Άσυλο; Καμιά πρωτοβουλία, κανένας συντονισμός με τους φοιτητές.

Τι έχουμε λοιπόν; Μια Ομοσπονδία που η ύπαρξή της δεν ενοχλεί κανέναν, ούτε τις κυβερνήσεις, ούτε τις Διοικήσεις των Ιδρυμάτων και δε βοηθάει τους εργαζόμενους παρά τα πλήγματα που δέχονται. Που αποτελεί, με ευθύνη της πλειοψηφίας της, διακοσμητικό όργανο. Που αποφασίζει να κάνει συνέδρια που κοστίζουν χιλιάδες ευρώ (λεφτά των εργαζομένων), ενώ παράλληλα αποκλείει συλλόγους από τη συμμετοχή τους για “χρέη” ακόμα και της τάξης των 1.000 ευρώ. Ο Σύλλογος του ΕΚΠΑ, παρά τα χιλιάδες ευρώ που έχει πληρώσει τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται προ του αποκλεισμού του, γιατί οι εργαζόμενοί του δεν μπορούν να βάλουν βαθύτερα το χέρι στην -άδειά τους- τσέπη ή γιατί τελικά οι δυνάμεις της πλειοψηφίας του Κ.Σ. έχουν συμφέρον να αποκλειστούν κι άλλες φωνές του απεργιακού μετώπου του 2013 και από την ΟΔΠΤΕ και από την ΑΔΕΔΥ.

Αναμένουμε τόσο τον απολογισμό αγώνα της πλειοψηφίας του ΚΣ, αλλά και τον οικονομικό, για να δούμε τελικά τα κριτήριά της. Σε καμιά περίπτωση δεν αποδεχόμαστε τη στέρηση του δικαιώματος συμμετοχής, στο όνομα αλλότριων συμφερόντων.

ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ

Όλοι εμείς που θέλουμε ζωντανούς συλλόγους, ομοσπονδίες και τριτοβάθμιες οργανώσεις, εργαλεία αγώνα στα χέρια των εργαζομένων, αντιλαμβανόμαστε το συνδικαλισμό ως ενεργή σχέση, ως αντιμετώπιση των προβλημάτων μας, ως οργάνωση, συντροφικότητα και αλληλεγγύη. Αισθανόμαστε ότι οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια είναι κομμάτι της αγωνιζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια. Οι αγώνες μας δεν υπαγορεύονται από κόμματα και πολιτικά γραφεία, ούτε από τον κοινό σχεδιασμό συνδικάτων και εργοδοσίας (βλ. «Κοινωνική Συμμαχία»).

Για μας τα συνδικάτα δεν είναι μηχανισμοί υποταγής των εργαζομένων στην εργοδοσία και το κεφάλαιο, δεν είναι ιμάντες μεταβίβασης κομματικών γραμμών, δεν είναι όργανα διασφάλισης καρεκλών για σημερινούς παράγοντες και αυριανούς βουλευτές και υπουργούς, δεν είναι μέσο διασφάλισης ατομικών προνομίων. 

Θεωρούμε ότι πρέπει να είναι αδιαμεσολάβητα, οριζόντια και αμεσοδημοκρατικά, με δυναμικές ΓΣ και πρωτοβουλίες συντονισμού Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα και να προασπίζονται μαζικά και ταξικά τις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες. 

Συμμετέχουμε στις εκλογές για την εκλογή αντιπροσώπων στο συνέδριο της ΟΔΠΤΕ γιατί θέλουμε να αλλάξει η πολιτική της. Σ’ αυτή την κατεύθυνση λειτουργήσαμε μέσω του Δικτύου Διοικητικών με τους εκπροσώπους μας στο ΚΣ τα προηγούμενα χρόνια.

Δε συνδιαλεγόμαστε με λογικές γραφειοκρατικές, εργοδοτικές και κυβερνητικές. Δεν αποδεχόμαστε τη λογική της μετατροπής των συνδικαλιστικών οργάνων σε μέσα ατομικής και κομματικής ανάδειξης. Αγωνιζόμαστε για συνδικάτα εργαζομένων και αλληλεγγύης, όχι γραφειοκρατικά, εργοδοτικά και κυβερνητικά.

οχι στην κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου

οχι στις συγχωνεύσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

οχι στην ιδιωτικοποίηση Παιδείας, Υγείας, κοινωνικών υπηρεσιών, δημοσίων αγαθών 

Καμία απόλυση εργαζόμενου (μόνιμου, ΙΔΑΧ, συμβασιούχου, εργολαβικού). Προσλήψεις τώρα με ενιαία εργασιακά δικαιώματα

Καμία διαγραφή φοιτητή. Δωρεάν σίτιση, στέγαση, σπουδές για όλους 

Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών και αντεργατικών νόμων 

Ενιαίες, μόνιμες, σταθερές σχέσεις εργασίας σε δημοσίο-ιδιωτικό τομέα, κατάργηση ελαστικών σχέσεων εργασίας, επαναφορά Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας

Αυξήσεις σε μισθούς- συντάξεις, επαναφορά δώρων και επιδομάτων, επιστροφή όλων των μνημονιακών απωλειών, οικονομικών και θεσμικών 

οχι στα μέτρα εις βάρος μας και εισ βαροσ της λαϊκης κατοικιας (πλειστηριασμοί, κατασχέσεις, κ.α.) 

Όχι στις πολιτικές πολέμου, φασισμού, ρατσισμού. Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΔΠΤΕ

Στις 7/11/2019, από τις 9.00 έως τις 15.00, εκλέγουμε τους αντιπροσώπους μας για το συνέδριο της ΟΔΠΤΕ, που θα γίνει στα Γιάννενα, στις 20-22/11.

Τα τελευταία χρόνια, και ειδικότερα από το 2015 και μετά, κι ενώ οι μνημονιακές πολιτικές συνεχίζονταν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για να ενταθούν ακόμα περισσότερο σήμερα από αυτή της ΝΔ (με τους συνεργάτες της, ΚΙΝΑΛ, Ελλ. Λύση, κ.α.), ο εφησυχασμός που καλλιέργησαν οι πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων, οδήγησαν συλλόγους και σωματεία στο να χάσουν τη ζωντάνια και τη δύναμή τους να αντιδρούν.

Η επίθεση στα δικαιώματά μας όμως συνεχίστηκε: επιπλέον περικοπές στην κοινωνική ασφάλιση, περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Υγείας, θεσμοθέτηση της αξιολόγησης με στόχο απολύσεις, μειώσεις μισθών, κ.ά., κρατική παρέμβαση στη λειτουργία των σωματείων, επέλαση ενάντια στο δικαίωμα της απεργίας (50%+1 για απαρτία ΓΣ και λήψη αποφάσεων, ηλεκτρονικό φακέλωμα μελών, εμπλοκή της ΕΥΠ στο δημόσιο, κ.α.), επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα (κατάργηση των Σ.Σ.Ε., της Κυριακάτικης αργίας, κ.ά.). Το περιβάλλον και οι φυσικοί πόροι παραδόθηκαν στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση επίσης, το περιεχόμενο των προγραμμάτων σπουδών και της έρευνας θα υπαγορεύονται από τα συμφέροντα των εταιρειών, ενάντια στις κοινωνικές ανάγκες, ενώ το Άσυλο καταργήθηκε για να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη επέλαση του κεφαλαίου. Τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα βαίνουν προς κατάργηση, με τους αγώνες να βρίσκονται στο στόχαστρο. Το ίδιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με τους πρόσφυγες να χάνουν κάθε στοιχειώδη προστασία.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΔΠΤΕ

Η ΟΔΠΤΕ, καθρέφτης των δυνάμεων που ηγούνται στους πρωτοβάθμιους συλλόγους, όλο το προηγούμενο διάστημα, συνέχισε να προωθεί το συνδικαλισμό δια αντιπροσώπων-παραγόντων. Η παρουσία της ήταν τόσο ανούσια που το Υπουργείο Παιδείας και οι Διοικήσεις των Ιδρυμάτων δεν τη χρειαζόταν ούτε καν στο ρόλο του φερέγγυου συνομιλητή για να περάσουν τα όποια μέτρα. Την αγνόησαν παντελώς. Και η ίδια αποδέχθηκε το “αναπόφευκτο”, αφού για την πλειοψηφία του Κεντρικού Συμβουλίου (ΚΣ) της αρκούσαν οι καρέκλες και τα αξιώματα. Όχι μόνο δε χρειαζόταν κανένας αγώνας, αλλά η επιβολή σιγής στους εργαζόμενους στα Πανεπιστήμια, εκείνων που με την απεργία του 2013 έφεραν το σύστημα στα όριά του και νίκησαν, ήταν επιβεβλημένη. Με το ζόρι συντασσόταν ακόμα και με αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ. Η άρνηση της πλειοψηφίας του ΚΣ να δώσει τη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση, η βούλησή της να συνταχθεί με κυβερνητικές επιλογές, η πάντα καθυστερημένη και ποτέ αποφασιστική αντίδραση στις συγχωνεύσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ, ήταν ενδεικτικές. Σήμερα, ενώ οι εργαζόμενοι που σηκώνουν το βάρος των συγχωνεύσεων υφίστανται άθλιες συνθήκες εργασίας και πίεση, η ΟΔΠΤΕ παραμένει απούσα.

Όσο για φλέγοντα ζητήματα (υποστελέχωση, εργασιακές σχέσεις,  κ.α.) στα Ιδρύματα; Μια απόφαση του Μαρτίου του 2019 για κινητοποίηση για τους συμβασιούχους, δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Δε συζητάμε για “λεπτομέρειες” (γενικότερα αντεργατικά μέτρα, παρεμβάσεις στα συνδικάτα, κ.α.) που θα έπρεπε να βρουν την ΟΔΠΤΕ αντίθετη. Όσο για την επίθεση στο Άσυλο; Καμιά πρωτοβουλία, κανένας συντονισμός με τους φοιτητές.

Τι έχουμε λοιπόν; Μια Ομοσπονδία που η ύπαρξή της δεν ενοχλεί κανέναν, ούτε τις κυβερνήσεις, ούτε τις Διοικήσεις των Ιδρυμάτων και δε βοηθάει τους εργαζόμενους παρά τα πλήγματα που δέχονται. Που αποτελεί, με ευθύνη της πλειοψηφίας της, διακοσμητικό όργανο. Που αποφασίζει να κάνει συνέδρια που κοστίζουν χιλιάδες ευρώ (λεφτά των εργαζομένων), ενώ παράλληλα αποκλείει συλλόγους από τη συμμετοχή τους για “χρέη” ακόμα και της τάξης των 1.000 ευρώ. Ο Σύλλογος του ΕΚΠΑ, παρά τα χιλιάδες ευρώ που έχει πληρώσει τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται προ του αποκλεισμού του, γιατί οι εργαζόμενοί του δεν μπορούν να βάλουν βαθύτερα το χέρι στην -άδειά τους- τσέπη ή γιατί τελικά οι δυνάμεις της πλειοψηφίας του Κ.Σ. έχουν συμφέρον να αποκλειστούν κι άλλες φωνές του απεργιακού μετώπου του 2013 και από την ΟΔΠΤΕ και από την ΑΔΕΔΥ.

Αναμένουμε τόσο τον απολογισμό αγώνα της πλειοψηφίας του ΚΣ, αλλά και τον οικονομικό, για να δούμε τελικά τα κριτήριά της. Σε καμιά περίπτωση δεν αποδεχόμαστε τη στέρηση του δικαιώματος συμμετοχής, στο όνομα αλλότριων συμφερόντων.

ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ

Όλοι εμείς που θέλουμε ζωντανούς συλλόγους, ομοσπονδίες και τριτοβάθμιες οργανώσεις, εργαλεία αγώνα στα χέρια των εργαζομένων, αντιλαμβανόμαστε το συνδικαλισμό ως ενεργή σχέση, ως αντιμετώπιση των προβλημάτων μας, ως οργάνωση, συντροφικότητα και αλληλεγγύη. Αισθανόμαστε ότι οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια είναι κομμάτι της αγωνιζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια. Οι αγώνες μας δεν υπαγορεύονται από κόμματα και πολιτικά γραφεία, ούτε από τον κοινό σχεδιασμό συνδικάτων και εργοδοσίας (βλ. «Κοινωνική Συμμαχία»).

Για μας τα συνδικάτα δεν είναι μηχανισμοί υποταγής των εργαζομένων στην εργοδοσία και το κεφάλαιο, δεν είναι ιμάντες μεταβίβασης κομματικών γραμμών, δεν είναι όργανα διασφάλισης καρεκλών για σημερινούς παράγοντες και αυριανούς βουλευτές και υπουργούς, δεν είναι μέσο διασφάλισης ατομικών προνομίων. 

Θεωρούμε ότι πρέπει να είναι αδιαμεσολάβητα, οριζόντια και αμεσοδημοκρατικά, με δυναμικές ΓΣ και πρωτοβουλίες συντονισμού Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα και να προασπίζονται μαζικά και ταξικά τις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες. 

Συμμετέχουμε στις εκλογές για την εκλογή αντιπροσώπων στο συνέδριο της ΟΔΠΤΕ γιατί θέλουμε να αλλάξει η πολιτική της. Σ’ αυτή την κατεύθυνση λειτουργήσαμε μέσω του Δικτύου Διοικητικών με τους εκπροσώπους μας στο ΚΣ τα προηγούμενα χρόνια.

Δε συνδιαλεγόμαστε με λογικές γραφειοκρατικές, εργοδοτικές και κυβερνητικές. Δεν αποδεχόμαστε τη λογική της μετατροπής των συνδικαλιστικών οργάνων σε μέσα ατομικής και κομματικής ανάδειξης. Αγωνιζόμαστε για συνδικάτα εργαζομένων και αλληλεγγύης, όχι γραφειοκρατικά, εργοδοτικά και κυβερνητικά.

οχι στην κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου

οχι στις συγχωνεύσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

οχι στην ιδιωτικοποίηση Παιδείας, Υγείας, κοινωνικών υπηρεσιών, δημοσίων αγαθών 

Καμία απόλυση εργαζόμενου (μόνιμου, ΙΔΑΧ, συμβασιούχου, εργολαβικού). Προσλήψεις τώρα με ενιαία εργασιακά δικαιώματα

Καμία διαγραφή φοιτητή. Δωρεάν σίτιση, στέγαση, σπουδές για όλους 

Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών και αντεργατικών νόμων 

Ενιαίες, μόνιμες, σταθερές σχέσεις εργασίας σε δημοσίο-ιδιωτικό τομέα, κατάργηση ελαστικών σχέσεων εργασίας, επαναφορά Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας

Αυξήσεις σε μισθούς- συντάξεις, επαναφορά δώρων και επιδομάτων, επιστροφή όλων των μνημονιακών απωλειών, οικονομικών και θεσμικών 

οχι στα μέτρα εις βάρος μας και εισ βαροσ της λαϊκης κατοικιας (πλειστηριασμοί, κατασχέσεις, κ.α.) 

Όχι στις πολιτικές πολέμου, φασισμού, ρατσισμού. Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ