Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Κάτω τα χέρια από το Ευγενίδειο


Κάτω τα χέρια από την περίθαλψή μας

«Τι θα πει μονόδρομος; Να ψάξουν να βρουν λύση. Αυτή είναι η δουλειά τους. Το να κόβουν λεφτά από μισθούς και συντάξεις ήταν το εύκολο. […] Μπορούσε να το κάνει ο καθένας».

Αυτά αναφέρει ο πρύτανης, Θ. Πελεγρίνης, σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία (29/5/11), για την κρίση στη χώρα και τη διαχείρισή της από «τους πολιτικούς». Μόνο που ακριβώς τα ίδια λόγια θα μπορούσαμε να πούμε κι εμείς για την κρίση στο Ευγενίδειο και τη διαχείρισή της από τις πρυτανικές αρχές…

Πριν από μερικές μέρες, λάβαμε όλοι ανακοίνωση από το γραφείο του Πρύτανη για την πρωτοβουλία που αναλαμβάνει «ο πνευματικός κόσμος του τόπου για πρώτη φορά [...] συγκροτημένα [...] για την αφύπνιση της κοινωνίας ενάντια στα μέτρα που λαμβάνονται ερήμην μας».

Από την 1η Ιουνίου οι εργαζόμενοι στο Ευγενίδειο θα τελούν υπό καθεστώς εκ περιτροπής απασχόλησης (4 ημέρες εργασίας την εβδομάδα), μετά από μια απόφαση της διοίκησης του θεραπευτηρίου, που ταυτίζεται στην ουσία με τις πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ. Απόφαση που λήφθηκε ερήμην τους.

Φαίνεται πώς έτσι ανταποκρίνεται το ΕΚΠΑ «στον ηγετικό ρόλο του στην ελληνική κοινωνία» (όπως αναφέρει ο πρύτανης στην επιστολή του για την πρωτοβουλία του πνευματικού κόσμου). Παίρνοντας μια πραγματικά πρωτοπόρα απόφαση για φορέα του δημόσιου τομέα, φέρνοντας τα μέτρα του Δ.Ν.Τ. μέσα στο πανεπιστήμιο και τα κληροδοτήματά του.

Φαίνεται πως έτσι «αντιστέκεται» το ΕΚΠΑ στο «χάος της οικονομικής εξαθλίωσης». Με τη διοίκησή του στο ρόλο εκείνων «που είτε με την ψήφο του ελληνικού λαού, είτε ύστερα από πρόσκληση της ελληνικής πολιτείας εμφανίζονται ως σωτήρες» και απεργάζονται ποιος ξέρει τι.

Φαίνεται πώς έτσι αντιλαμβάνεται ο –συγκεκριμένος- πνευματικός κόσμος «της χώρας [το] χρέος [του] να αναλάβει την πρωτοβουλία να οδηγήσει την κοινωνία έξω από το αδιέξοδο».

Για να σοβαρευτούμε: οι πρυτανικές αρχές θα πρέπει να αποφασίσουν τι ρόλο παίζουν. Στο μέτωπο των αντιστεκόμενων δε χωράνε φορείς που οι πολιτικές τους υπαγορεύονται από λογικές μνημονίου. Δε χωράνε όσοι λένε ότι
η «εκ περιτροπής εργασία [βλ. περικοπή των μισθών] είναι το μόνο μέτρο το οποίο μπορεί να βοηθήσει […] να ανακάμψει οικονομικά» ένα κληροδότημα του πανεπιστημίου (Θ. Λιακάκος, πρακτικό διαβούλευσης 17ης/5/11). Ισχυριζόμενοι ότι το μέτρο «επιβάλλεται […] προς αποφυγή απολύσεων», αρνούμενοι ταυτόχρονα οποιαδήποτε διερεύνηση των λόγων που δημιούργησαν το πρόβλημα, αντιμετωπίζοντας το Θεραπευτήριο με όρους κερδοσκοπικής επιχείρησης.

Οι αιτιάσεις περί «μονόδρομου» κι η περικοπή μισθών ταιριάζει στην άλλη πλευρά, εκείνη του «όλοι μαζί τα φάγαμε», που απλώς έχει στόχο να κατανείμει μερίδιο ευθύνης και στους/ις μόνους/ες που δε φταίνε για την οικονομική κρίση, τους/τις εργαζόμενους/ες.

Όσοι χρησιμοποιούν την κρίση σαν άλλοθι για να αλλάξουν τις εργασιακές σχέσεις, για να καταργήσουν συλλογικές συμβάσεις, ας ταχθούν ανοιχτά με εκείνους που πρέπει: την κυβέρνηση και το ΔΝΤ.

Αν αυτό εννοούν με τις «πρωτοβουλίες αφύπνισης», δε χρειάζεται να προσπαθούν άλλο.

Γιατί αν κάτι πέτυχε η απόφαση της διοίκησης του ΕΚΠΑ για το Ευγενίδειο, ήταν «να διεγείρει τις συνειδήσεις των συμπολιτών μας»: τις δικές μας.

Για το λόγο αυτό, την ευχαριστούμε.


Σημαντική εξέλιξη των τελευταίων ημερών:

Η συγκέντρωση που διοργανώνεται στο πλαίσιο της «πρωτοβουλίας του πνευματικού κόσμου» αξιοποιείται τις τελευταίες μέρες από παράγοντες της διοίκησης του ΕΚΠΑ προκειμένου να «καθαρίσουν» τα Προπύλαια από τους Αφγανούς πρόσφυγες που βρίσκονται εκεί, ζητώντας το αυτονόητο δικαίωμά τους για πολιτικό άσυλο. Οποιαδήποτε κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, είτε γίνεται με άλλοθι «κινήσεις αφύπνισης», είτε χωρίς, είναι απαράδεκτη. Το πανεπιστημιακό άσυλο διασφαλίζει την ελάχιστη δυνατότητα των συγκεκριμένων προσφύγων να διεκδικήσουν το να αναγνωριστεί το καθεστώς τους στη χώρα.

Και μόνο το γεγονός ότι τέθηκε ζήτημα απομάκρυνσής τους, πόσο μάλλον οποιαδήποτε ενδεχόμενη επιχείρηση διωγμού τους από τα Προπύλαια, κινείται στην κατεύθυνση της επιβεβαίωσης μιας βάσιμης υποψίας: ότι ο διωγμός των μεταναστών απεργών πείνας από τη Νομική στις 27/1/2011 δεν έγινε μόνο κατόπιν πίεσης, αλλά στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης πολιτικής αντίληψης για το ρόλο του Πανεπιστημίου. Εκείνης που κάνει τη διοίκηση του ΕΚΠΑ να μην παίρνει θέση ούτε για μέλη ΔΕΠ, όπως η Αλεξάνδρα Ιωαννίδου (Αναπλ. Καθηγήτρια Τμήματος Σλαβικών Σπουδών), που διώκονται με κατηγορίες ακροδεξιών κύκλων περί «έλλειψης εθνικοφροσύνης» και οδηγούνται εκτός πανεπιστημίου με αποφάσεις υφυπουργών.

Το ότι «δουλειά του διανοούμενου είναι να αμφισβητεί, να αγωνιά, να αντιδρά, να αντιστέκεται, να βγαίνει στους δρόμους» (Θ. Πελεγρίνης στην Ελευθεροτυπία), είναι κάτι που αποδεικνύεται στην πράξη. Δεν είναι κάτι που δηλώνεται με τυμπανοκρουσίες.

Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση
Πρωτοβουλία Γένοβα
Πρωτοβουλία Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθηνών


Για την ανακοίνωση των Αφγανών προσφύγων:

Για κείμενα σχετικά με την υπόθεση της Αλ. Ιωαννίδου:
http://proterga.blogspot.com/ (εργασιακά νέα)

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Ευγενίδειο Θεραπευτήριο Πανεπιστημίου Αθηνών


Η επίθεση στους εργαζόμενους του Ευγενιδείου είναι επίθεση σε όλους μας

Στις 29 Απριλίου, οι εργαζόμενοι του Ευγενιδείου έλαβαν «πρόσκληση σε διαβούλευση» για «εκ περιτροπής απασχόληση» από τη διοίκηση της εταιρείας. Από τη ρύθμιση αυτή, διάρκειας 6 μηνών (το μέγιστο επιτρεπόμενο από το νόμο όριο), εξαιρείται μόνο το νοσηλευτικό προσωπικό.
Το 99,43% των μετοχών του Ευγενιδείου ανήκουν στο Ε.Κ.Π.Α., το οποίο εκπροσωπείται στη διοίκηση με 6 από τα 7 μέλη του Δ.Σ. (με επικεφαλής δύο αντιπρυτάνεις, τον Θ. Λιακάκο, πρόεδρο & διευθ. σύμβουλο, και τον Θ. Σφηκόπουλο, αντιπρόεδρο).
Το Ευγενίδειο, στο οποίο απασχολούνται τόσο υπάλληλοι της Α.Ε. όσο και του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναφέρεται στην ιστοσελίδα του ως «Kέντρο Παροχής Υπηρεσιών Υγείας για όλα τα μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας». Και πράγματι είναι.
Σε ό,τι αφορά ειδικά τους εργαζόμενους στο ΕΚΠΑ, το Ευγενίδειο έρχεται να συμπληρώσει τις υπηρεσίες υγείας που απορρέουν από το ασφαλιστικό καθεστώς στο οποίο υπαγόμαστε. Κι αυτό δεν είναι λίγο: ιδιαίτερα στις μέρες μας, με τις συνεχείς περικοπές που συνεπάγονται την περιστολή κοινωνικών υπηρεσιών, αυτό που διασφαλίζει το Ευγενίδειο για μας είναι καθοριστικής σημασίας.

Εδώ και κάποιο διάστημα, οι εργαζόμενοι του θεραπευτηρίου βρίσκονται στο στόχαστρο. Η επίθεση εναντίον τους ξεκίνησε τον περασμένο Απρίλη όταν η προηγούμενη διοίκηση του ΕΚΠΑ πρότεινε τη μείωση των αποδοχών τους κατά 15%. Η πρόταση αυτή δεν έγινε δεκτή.
Ένα χρόνο μετά, η παρούσα διοίκηση επανέρχεται στο ζήτημα και, σε μια πρωτοφανή κίνηση για τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, προσφεύγει στο μνημονιακό νόμο 3846/2010, που δίνει στην εργοδοσία το δικαίωμα να επιβάλλει μείωση των ημερών εργασίας με αντίστοιχη μείωση των αποδοχών χωρίς τη συναίνεση των εργαζόμενων, επικαλούμενη τη «σημαντική μείωση» του κύκλου εργασιών του θεραπευτηρίου. Η κίνηση αυτή τοποθετεί το ΕΚΠΑ στην πρωτοπορία της εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου από φορείς του δημοσίου τομέα.
Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία. Εντάσσεται μέσα στη λογική της «οικονομικής αυτάρκειας» των πανεπιστημίων που προωθείται στα πλαίσια της σχεδιαζόμενης μεταρρύθμισης. Μέσα σε ένα περιβάλλον μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης, το Πανεπιστήμιο καλείται να λειτουργήσει ως ιδιωτική επιχείρηση λαμβάνοντας μέτρα περιορισμού του κόστους λειτουργίας, στο όνομα μιας «εξυγίανσης», με τη μείωση του μισθολογικού κόστους να έρχεται πρώτη και την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του πανεπιστημίου να ακολουθεί, για να κλείσουν οι τρύπες που έχει ανοίξει στο Πανεπιστήμιο η μείωση των κρατικών δαπανών.
Οι εξελίξεις αυτές δε θίγουν μόνο τους εργαζόμενους στο Ευγενίδειο. Κάθε προσπάθεια εφαρμογής ρυθμίσεων για εκ περιτροπής εργασία μας θίγει όλους. Αν σήμερα δε στηρίξουμε έμπρακτα τους συναδέλφους μας, οι μέθοδοι που εφαρμόζονται πάνω τους, κανείς δεν εγγυάται ότι δε θα αργήσουν να εφαρμοστούν και στο υποτιθέμενα «προστατευμένο» περιβάλλον του ΕΚΠΑ. Άλλωστε δεν πάει πολύς καιρός από τότε που η διοίκηση του ΕΚΠΑ μιλούσε για το «άριστο εργασιακό περιβάλλον [που] βιώνουν» οι εργαζόμενοι στο Ευγενίδειο, τη «“φωλιά” των πανεπιστημιακών».
Οι υπηρεσίες που παρέχονται από το Ευγενίδειο αποτελούν στην ουσία κομμάτι του μισθού μας. Κάθε υποβάθμισή τους οδηγεί αναπόφευκτα στην περαιτέρω μείωση των αποδοχών μας. Η μείωση των μισθών των εργαζομένων του Ευγενιδείου είναι και μείωση του δικού μας μισθού.


Δεν έχουμε το περιθώριο να μείνουμε αμέτοχοι/ες στις εξελίξεις αυτές.
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους του Ευγενιδείου και έμπρακτη στήριξή τους
Η ανάγκη όλων μας για αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης δεν είναι «εκ περιτροπής». Είναι μόνιμη και διαρκής

Η διαβούλευση θα γίνει στο Ευγενίδειο, την Τρίτη, 10/5, στις 12.00.
Για την ίδια ημέρα, το σωματείο εργαζομένων έχει κηρύξει 24ωρη απεργία.

Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο ΕΚΠΑ
πέρα από διαχωρισμούς

ΥΓ. Η πλειοψηφία του Δ.Σ. του συλλόγου διοικητικού προσωπικού του Ε.Κ.Π.Α. δεν έβγαλε απόφαση για συμμετοχή στην απεργία των μελών του που εργάζονται στο Ευγενίδειο. Δεν εξέδωσε ούτε καν μια ανακοίνωση για στήριξη της απεργίας ή ενημέρωση των εργαζομένων στο Ε.Κ.Π.Α. για το τι συμβαίνει στο Ευγενίδειο.
Όταν καταγγέλλει κανείς –σχεδόν- σφόδρα την κυβερνητική πολιτική και καλεί σε γενικές απεργίες οφείλει να καταγγέλλει πρώτα με την ίδια τουλάχιστον σφοδρότητα πολιτικές που ασκούνται δίπλα του και να στηρίζει απεργίες που γίνονται στο δικό του χώρο.


Για κείμενα σχετικά με το Ευγενίδειο και το νόμο για την «εκ περιτροπής εργασία», δείτε στα «Εργασιακά νέα»).


Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Στον εργασιακό παράδεισο δε χρειάζεται να αγχωνόμαστε
Οι εκλογές για την ανάδειξη νέου Δ.Σ. του συλλόγου μας έγιναν στις  10 Μαρτίου.
Έκτοτε, το Δ.Σ. συνεκλήθη μία και μόνη φορά. Για να απονεμηθούν οι τίτλοι του Προέδρου, του Γραμματέα, και να κατανεμηθούν τα υπόλοιπα «αξιώματα».

Η συνεδρίαση για προγραμματισμό δράσης εκκρεμεί ακόμα.
Ίσως γιατί, με βάση μια άποψη, δε χρειάζεται προγραμματισμός δράσης. Ίσως γιατί, με βάση την ίδια άποψη, δε χρειάζεται δράση.

Στο διάστημα από τις 10 Μαρτίου μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το καταστατικό του συλλόγου και παρά τις διακοπές του Πάσχα, το Δ.Σ. θα έπρεπε να έχει συνεδριάσει δύο φορές.
Δε συνεδρίασε.
Ίσως γιατί, για κάποιους, όλα έβαιναν καλώς.

Αν αυτή η πρακτική εκφράζει τις συνθήκες στις οποίες ζούμε και δουλεύουμε, τότε…
… φαίνεται ότι το Ε.Κ.Π.Α. αποτελεί έναν εργασιακό παράδεισο, στον οποίο δε χρειάζεται να δραστηριοποιείται το όργανο που εκπροσωπεί τους/τις εργαζόμενους/ες, ούτε ασφαλώς αυτοί/ες οι ίδιοι/ες.
… φαίνεται ότι οι εργαζόμενοι/ες στο Ε.Κ.Π.Α., ως απασχολούμενοι/ες σε ένα από τα πανεπιστήμια της χώρας, παρά τα κείμενα διαβούλευσης που επικρέμονται πάνω από αυτά, δεν έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν.
… φαίνεται ότι οι εργασιακές σχέσεις και οι συνθήκες διαβίωσης που διαμορφώνονται κάθε μέρα, στη μετά-ΔΝΤ εποχή, στη χώρα δεν τους/τις αφορούν. Δεν τους/τις αγγίζουν.

Αν έτσι είχαν τα πράγματα…
… το Δ.Σ. ενός συλλόγου διοργάνωσης χοροεσπερίδων ή αθλοπαιδιών θα είχε περισσότερους λόγους να δραστηριοποιείται από συνδικαλιστικά όργανα που θα είχαν το περιθώριο να αποφεύγουν να ασκούν τα καθήκοντά τους.

Αν αντιλαμβανόμασταν τον εαυτό μας…
… σαν αυτό που μας παρουσιάζουν, μια «ευνοημένη κλίκα δημοσίων υπαλλήλων» [αορίστου χρόνου οι μισοί βέβαια, για να μη συμπεριλάβουμε τους συναδέλφους συμβασιούχους…], ένα «”ρετιρέ” που ζει εις βάρος της υγιούς, παραγωγικής βάσης της κοινωνίας», μπορεί και να ήμασταν ευχαριστημένοι/ες με αυτού του είδους τη συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Μπορεί και να ήμασταν ευχαριστημένοι/ες με αυτή την ποιότητα ΖΩΗΣ.

Δε βλέπουμε όμως έτσι τον εαυτό μας.
Δεν είμαστε ευχαριστημένοι μ’ αυτό που ζούμε.
Και δε θεωρούμε ότι αυτού του είδους η συνδικαλιστική πρακτική μας κάνει.
Θέλουμε ένα όργανο εκπροσώπησης κι ένα σύλλογο που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές μας ανάγκες.
Στην κατεύθυνση αυτή:

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
-     Συνεδρίαση του Δ.Σ. κάθε 15θήμερο [όπως προβλέπεται από το καταστατικό, άρθρο 17, παρ. 1]. Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων οφείλουν να συνεδριάζουν ακόμα και στη [μάλλον απίθανη] περίπτωση που δεν έχουν τίποτα να πουν. Η συνεδρίαση του Δ.Σ. πρέπει να αποτελεί μια καθορισμένη και σταθερή συνάντηση την οποία οι συνάδελφοι να μπορούν να χρησιμοποιήσουν σαν βήμα για να θέσουν τα προβλήματά τους.
-    Συνεδριάσεις απογευματινές κι ανοιχτές. Για να δίνεται η δυνατότητα σε όποιον/α εργαζόμενο/η θέλει να τις παρακολουθήσει, να δει πώς λειτουργούν οι εκπρόσωποί του/ης, να συμβάλει στο διάλογο, να θέσει ζητήματα και να συνδιαμορφώσει αποφάσεις.
-    Που να ανακοινώνονται [και η ημερήσια διάταξή τους], οι τακτικές, τουλάχιστον τρεις μέρες πριν, για να έχουν όλοι/ες οι ενδιαφερόμενοι/ες το χρόνο να προετοιμαστούν και να κανονίσουν τις εργασιακές τους υποχρεώσεις ώστε να μπορούν να παραστούν [Αυτή η ρύθμιση θα ήταν χρήσιμη και για τα μέλη του ΔΣ: ορισμένοι/ες δουλεύουμε χωρίς ιδιαίτερη ευελιξία στο πρόγραμμά μας].
-    Τήρηση πρακτικών των συνεδριάσεων [άρθρο 17, παρ. 8 του καταστατικού] και διασφάλιση πρόσβασης όλων σε αυτά. Τέρμα πια με τις κλειστές διαδικασίες, τις προφορικές συνεννοήσεις, τις αποφάσεις που χάνονται στο δρόμο κι αμφισβητείται ότι κάποτε λήφθησαν: Όλοι και όλες να ξέρουμε τι έχει υποστηρίξει κάθε μέλος του ΔΣ, για να μπορούμε να κρίνουμε τη στάση και τις θέσεις, την ειλικρίνεια και τη συνέπειά του.
-    Ενημέρωση, γραπτή και δημόσια, για τις συναντήσεις του Δ.Σ. με την εργοδοσία. Όλα τα μέλη του συλλόγου δικαιούνται να ξέρουν τι συζητείται και τι συνεννοήσεις γίνονται με τη διοίκηση. Και το Δ.Σ. οφείλει να ενημερώνει για κάθε πρωτοβουλία που παίρνει η οποία επηρεάζει τις ζωές των εργαζόμενων.
-     Γραφεία του συλλόγου ανοιχτά: Διαθέσιμα μία μέρα την εβδομάδα για κάθε παράταξη και μία για όποια ομάδα εργαζομένων θέλει να τα χρησιμοποιήσει για συνεδριάσεις και συζητήσεις. Η μία που μένει να διατίθεται στο προεδρείο του ΔΣ για τις δραστηριότητές του.
-     Τακτικές Γ.Σ. δύο φορές το χρόνο. Για συζήτηση ανοιχτή όλων των ζητημάτων που τίθενται. Και έκτακτες με βάση τις ανάγκες.

Μετά απ’ όλα αυτά…
… αναμένουμε τον προσδιορισμό της ημερομηνίας και ώρας της επόμενης συνεδρίασης του Δ.Σ. Κι αναμένουμε την τοποθέτηση όλων των μελών του σε σχέση με τα παραπάνω.
Η εφαρμογή της αρχής της διαφάνειας δεν εξαρτάται από την πλειοψηφία ή όποιους συμμάχους αυτή καταφέρνει να βρει κάθε φορά.
Η μία θέση στο Δ.Σ., με την οποία βρεθήκαμε μετά την παραίτηση της συναδέλφου από την Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση Τ. Γόντικα, δεν αποτελεί παρά εκείνη τη χαραμάδα που μας επιτρέπει να βλέπουμε από πιο κοντά τις διεργασίες σε επίπεδο εκπροσώπησης και διοίκησης -τουλάχιστον εκείνες που λαμβάνουν χώρα ενώπιών μας. Δεν έχει καμιά αξία αν μείνουμε να τη διαχειριζόμαστε ως Πρωτοβουλία Εργαζομένων. Έχει αξία αν αποτελέσει ένα μέσο ενημέρωσης κι ένα βήμα έκφρασης όλων εκείνων που όλα τα προηγούμενα χρόνια έμεναν έξω από τις διαδικασίες, χωρίς να ξέρουν στοιχειωδώς τι γίνεται, χωρίς να ερωτώνται ποτέ τι πρέπει να γίνει.
Στη διαδικασία αυτή θεωρούμε ότι όλοι/ες κρινόμαστε.

Πρωτοβουλία Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθηνών