Από το καλοκαίρι του 2015, η Διοίκηση του ΕΚΠΑ δεσμεύτηκε να
συγκροτήσει επιτροπή μετακινήσεων με τη συμμετοχή εργαζομένων,
διαδικασία που θα μπορούσε να διασφαλίσει στοιχειωδώς αν όχι την ισότιμη
αντιμετώπιση όλων των εργαζομένων, τουλάχιστον τη διαφάνεια στις
αποφάσεις.
Μια με τη μία αφορμή και μια με την άλλη, η συγκρότηση
της επιτροπής καθυστερούσε, ενώ παράλληλα παράγοντες της Διοίκησης
έλεγαν ότι για την υλοποίηση της απόφασής τους θα περίμεναν τις εκλογές
στο Σύλλογο.
Προφανώς, δεν τους έκανε ένα Δ.Σ. το οποίο δε θα δίσταζε να
καταγγείλει “εξυπηρετήσεις” και άλλες παρατυπίες εις βάρος του συνόλου
των εργαζομένων.
Φτάσαμε έτσι στο Νοέμβριο για να συγκροτηθεί η
επιτροπή, κι αυτό μετά από πολλή πίεση. Παίζοντας καθυστερήσεις, η
Διοίκηση έβγαλε στις 2/12 την πρόσκληση για την υποβολή αιτημάτων
μετακίνησης, βάζοντας την προθεσμία τέλη Δεκεμβρίου, μην τύχει και η
παρουσία μας “παρεμποδίσει”, με την άσκηση ελέγχου, το έργο της
επιτροπής.
Από τον Ιούλιο μέχρι το Δεκέμβριο, μετακινήσεις
έγιναν. Πόσες απ’ αυτές υπάγονταν στην κατηγορία του “κατεπείγοντος” ως
προς τις ανάγκες του προσωπικού και των υπηρεσιών, είναι άγνωστο.
Εντωμεταξύ, αιτήματα συναδέλφων για μετακινήσεις συνέχιζαν να
σωρεύονται. Αιτήματα για λόγους σοβαρούς, σύμφωνα με τις υπηρεσιακές
ανάγκες, αιτήματα απολύτως λογικά που θα διευκόλυναν τη λειτουργία του
ΕΚΠΑ. Τα περισσότερα απ’ αυτά, έμειναν στα συρτάρια, με τους συναδέλφους
να μην παίρνουν απάντηση.
Όσοι μετακινήθηκαν, μετακινήθηκαν. Οι
υπόλοιποι έμειναν να κοιτάνε το έγγραφο που κατέθεσαν με απορία και να
αναρωτούνται γιατί μπήκαν στη διαδικασία, αφού τα πράγματα στο ευαγές
Ίδρυμα λειτουργούν όπως λειτουργούν και η ισοτιμία και η διαφάνεια είναι
έννοιες ξεχασμένες.
Με την πρόσκληση ενδιαφέροντος θα περίμενε
κανείς να ρυθμιστούν όλα τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν με τις
“καθυστερήσεις”.
Ωστόσο, στην πρόσκληση:
- Ανάμεσα στα άλλα
κριτήρια για την ικανοποίηση αιτημάτων αναφέρεται η «εν γένει
προσωπικότητα του υπαλλήλου». Υποψιάζεται κανείς τι μπορεί να υπονοεί
αυτή η παράμετρος.
- Καμιά αναφορά δε γίνεται στον
παράγοντα εργαζόμενο. Οι δικές μας ανάγκες (σοβαροί προσωπικοί και
οικογενειακοί λόγοι, κ.α.) που μπορεί να επιβάλλουν μια μετακίνηση, και
πάλι απουσιάζουν.
- Ορίζονται οι υπηρεσίες στις οποίες
μπορούν να ζητήσουν να μετακινηθούν οι ενδιαφερόμενοι (Διευθύνσεις
Οικονομικών Υπηρεσιών, Περιουσίας, Κληροδοτημάτων, Διοικητικού και στον
ΕΛΚΕ). Φαίνεται ότι οι υπόλοιπες Διευθύνσεις λειτουργούν μια χαρά,
μπορούν μάλιστα να στερηθούν το υπάρχον προσωπικό προκειμένου να
στελεχωθούν πιο “κρίσιμες” υπηρεσίες.
- Δε δίνεται
δυνατότητα για αιτήματα για μετακινήσεις σε άλλες υπηρεσίες. Συμπεραίνει
κανείς ότι δε θα εξεταστούν ή θα εξεταστούν “κατά περίπτωση”,
ενδεχομένως με βάση την “εν γένει προσωπικότητα του υπαλλήλου”…
Η
στρατηγική της Διοίκησης φαίνεται να είναι σύμφωνη με τις μνημονιακές
προτεραιότητες για το δημόσιο. “Μπαλώνουμε κενά, δημιουργώντας νέα”.
Με
τα κενά να αυξάνονται στο, άνευ ιδιαίτερης σημασίας… για ένα ΑΕΙ, σκέλος
της εξυπηρέτησης των φοιτητών και του εκπαιδευτικού έργου.
Η
πρακτική της απαξίωσης των εργαζομένων συνεχίζεται, όταν αιτήματά μας
δεν παίρνουν απάντηση και ανάγκες μας εξαιρούνται από τα κριτήρια στην
όποια διαδικασία.
Σ’ αυτό το έργο θα μας βρουν απέναντι.
