ΣΥΖΗΤΗΣΗ – ΕΚΔΗΛΩΣΗ, ΠΕΜΠΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, 4 μ.μ., ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ, ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΙ ΣΥΛΛΟΓΟ ΘΕΛΟΥΜΕ
Επί 2,5 χρόνια δώσαμε όλοι μαζί έναν αγώνα να κρατήσουμε το σύλλογο στο
ύψος που αναλογεί σε ένα σωματείο εργαζομένων, έννοια χαμένη επί πολλά
χρόνια στο περιβάλλον των διοικητικών του ΕΚΠΑ.
Με τις δικές μας
δυνάμεις καταφέραμε να παραμείνουμε ένα σώμα εργαζόμενων ενεργό, με
θέσεις σαφείς και απαιτήσεις ξεκάθαρες.
Δε σκύψαμε το κεφάλι σε καμιά
κυβέρνηση και διοίκηση, πολεμήσαμε μηχανισμούς, ανατρέψαμε πρακτικές που
επί χρόνια ακολουθούνταν, σπάσαμε λογικές συναλλαγής και συνδιαλλαγής
και γίναμε δυσάρεστοι σ’ αυτούς που έπρεπε, μην αφήνοντας κανένα
περιθώριο να χρησιμοποιείται ο Σύλλογος για τη χειραγώγηση των μελών
του.
Παρά τις μικρές ή μεγάλες νίκες, οι συνθήκες σήμερα για μας
επιδεινώνονται: Μετατροπή της κοινωνικής ασφάλισης σε ατομική υπόθεση,
νέο μισθολόγιο, νέα «αξιολόγηση», νέα «κινητικότητα», νέο σύστημα
διαμόρφωσης υπηρεσιακής ιεραρχίας, φορολογία, πλειστηριασμοί, επίθεση
στα εργασιακά δικαιώματά μας, αυταρχισμός και καταστολή. Με τα νέα
μνημονιακά μέτρα επιχειρείται να επισφραγιστεί η εξαθλίωσή μας.
Και μετά τις εκλογές στο Σύλλογό μας, επανέρχεται το ερώτημα: Τι Σύλλογο θέλουμε;
Ένα σύλλογο υποταγμένο;
Που η δράση του θα υπακούει σε επιταγές
διοικήσεων και κυβερνήσεων;
Που θα αποδέχεται μνημόνια;
Που θα αφήνει
αναπάντητες τις επιθέσεις στους εργαζόμενους;
Θέλουμε να επιστρέψουμε
στο μοντέλο που μας έφτασε πριν 2 χρόνια στην επιχείρηση ξεπουλήματος
της δικής μας απεργίας, στη σιγή της δικής μας φωνής προκειμένου κάποιοι
κυβερνητικοί / εργοδοτικοί συνδικαλιστές να ωφελούνται με θέσεις
ευθύνης και πρόσθετες αμοιβές;
Θέλουμε ένα Σύλλογο που να ελέγχεται από
επιταγές που αγνοούν τις δικές μας ανάγκες κάθε φορά που δε συμφέρει τη
μία ή την άλλη εξουσία, εσωτερική ή εξωτερική; Που να ξεχνάει τα δικά
μας θέλω, βάζοντας άλλα μπροστά;
Κι εμείς, ως μέλη του, τι
θέλουμε ως εργαζόμενοι;
Ατομικά βολέματα και «τακτοποιήσεις»;
Να
ανταλλάσσουμε την αξιοπρέπειά μας με την ικανοποίηση μικροσυμφερόντων
εις βάρος όλων των άλλων;
Τι θέλουμε τελικά;
Την ενίσχυση «πατερούληδων»
που θα τους λιβανίζουμε καθημερινά και θα τους ψηφίζουμε κάθε δύο
χρόνια για να διαχειρίζονται τις ζωές μας πετώντας μας ψίχουλα και
υποσχέσεις;
Θέλουμε να μαστε εμείς μπροστά ή να κρυβόμαστε πίσω από
υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που –εντελώς βολικά- «ξεχνάνε» ν’
ακούσουν τους εργαζόμενους κάθε φορά που διαφωνούν μαζί τους για να
διασφαλίζεται τελικά η μιζέρια μας;
Ή μήπως θέλουμε ένα σύλλογο που θα
λειτουργεί με ανάθεση σε αντιπροσώπους, έστω τίμιους και αδιάβλητους,
των οποίων τη στάση θα «ανταμείβουμε» κάθε 2 χρόνια με την ψήφο μας,
χωρίς τη δική μας συμμετοχή σε διαδικασίες που καθορίζουν τις συνθήκες
ζωής μας;
Με αιτήματα αποκλειστικά κλαδικά, ή ευρύτερα, που θα μας
επιτρέπουν να οικοδομούμε σχέσεις και κοινούς αγώνες με άλλους
εργαζόμενους του ΕΚΠΑ, του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, φοιτητές,
άνεργους, ντόπιους και «ξένους»;
Καιρός να αποφασίσουμε τι θέλουμε.
Με αυτό το βασικό ερώτημα, αλλά και για να συζητήσουμε όλα όσα μας
προβληματίζουν και το πώς μπορούμε πραγματικά να επηρεάσουμε τα πράγματα
στον εργασιακό μας χώρο κι όχι μόνο, σας καλούμε την Πέμπτη, 25/2,
4 μ.μ., σε συζήτηση με στόχο τη διαμόρφωση μιας κοινής πορείας για το
Σύλλογο που θέλουμε.
