Στις 9/12 ένα εργατικό ατύχημα ανέδειξε τις πραγματικές συνθήκες εργασίας στο ΕΚΠΑ.
Την αποκάλυψη αυτή λίγο έλειψε να την πληρώσει με τη ζωή του ο
συνάδελφός μας Οδυσσέας, που νοσηλεύεται στη μονάδα εγκαυμάτων του
νοσοκομείου Γεννηματά.
Τα εγκαύματα θα αντιμετωπιστούν. Η επίδραση στην
υγεία του όμως της εκτενούς απορρόφησης από τον οργανισμό του τοξικών
υλικών, παραμένει άγνωστη.
Ο Οδυσσέας άλλωστε, όπως και άλλοι
εργαζόμενοι του ΕΚΠΑ, εκτίθεται επί χρόνια, κάθε μέρα, όλη μέρα, σε
τοξικά και καρκινογόνα υλικά, χωρίς να υπάρχουν προστατευτικά μέτρα,
χωρίς να τηρούνται οι προδιαγραφές…
Το ταριχευτήριο; Σαν
εργοτάξιο παρατημένο. Εγκαταστάσεις που με το ζόρι κρατιούνται στη θέση
τους. Εξοπλισμός χωρίς προδιαγραφές. Ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και
ασφάλειας. Χωρίς τη συνεχή προσπάθεια του εργαζόμενου, η δουλειά για την
οποία τόσο υπερηφανεύεται ο Διευθυντής του Εργαστηρίου δε θα γινόταν.
Υποθέτει κανείς ότι τέτοιας έκτασης “αμέλεια” δεν υπάρχει στο δημόσιο.
Πόσο μάλλον μέσα σ’ ένα Πανεπιστήμιο, και δη στην Ιατρική Σχολή.
Κι όμως. “Κόσμημα” ο πρώτος όροφος του Ανατομείου, “κόσμημα” και το
γραφείο του Διευθυντή. Για το ταριχευτήριο δεν μπορούσε να διατεθεί ούτε
ένα ευρώ;
Όχι.
Όπως δήλωσε ο ίδιος ο Καθηγητής: «Δικά μου είναι τα
λεφτά, ό,τι θέλω τα κάνω».
Αυτή είναι η συμπεριφορά-υπόδειγμα του
Καθηγητή για του φοιτητές του ευαγούς Ιδρύματος…
Υποθέτει κανείς
ότι εργατικό ατύχημα στην Ιατρική θα σήμαινε συναγερμό. Ότι κάποιοι από
τους καθηγητές Ιατρικής θα έπεφταν πάνω στον τραυματία για να του
προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες και να τον μεταφέρουν στο διπλανό
νοσοκομείο, το Λαϊκό, στο οποίο αρκετοί απ’ αυτούς υπηρετούν.
Κι
όμως. Οι υπεύθυνοι Καθηγητές του Εργαστηρίου Ανατομίας απλά συνέχισαν τη
δουλειά τους. Ένας ασχολήθηκε τόσο όσο χρειάστηκε για να πει στο
συνάδελφο που πονούσε φρικτά: «ρίχνε νερό, περίμενε καμιά ώρα και μετά
έλα να σε δούμε» (στο γραφείο εννοείται, όχι, έστω, σε ιατρείο).
Αν δεν ήταν εργαζόμενοι να τρέξουν να βοηθήσουν το συνάδελφο, που λίγο
έλειψε να χάσει τη ζωή του ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ, στις άμεσες συνέπειες του
εργατικού ατυχήματος θα έρχονταν να προστεθούν και αυτές της αμέλειας
των υπευθύνων.
Σήμερα, 10/12, κατά τη μαζική διαμαρτυρία που
πραγματοποιήθηκε στην Ιατρική Σχολή, οι υπεύθυνοι συνέχισαν στην ίδια
κατεύθυνση. Ενοχοποίηση του εργαζόμενου, περιφρόνησή του, οι συνήθεις
εργοδοτικές συμπεριφορές της υπερβάλλουσας ευαισθησίας…
Οι αρχές
του ΕΚΠΑ, εδώ και καιρό, έχουν προχωρήσει σε μια επίθεση ενάντια στους
συμβασιούχους συναδέλφους μας. Ο Οδυσσέας είναι ένας από τους
εκατοντάδες που απασχολούνται στο ΕΚΠΑ επί χρόνια, καλύπτοντας πάγιες
και διαρκείς ανάγκες.
Όσοι δεν ήξεραν τι είναι συμβασιούχος, τώρα
ξέρουν.
Είναι ένας από αυτούς που η Διοίκηση του ΕΚΠΑ θέλει να μας
πείσει ότι πρέπει να εργάζεται όχι με εξαρτημένη σχέση εργασίας αλλά με
μπλοκάκι, χωρίς δικαιώματα, χωρίς καμιά εξασφάλιση.
Άμεση πρόσληψη όλων των συμβασιούχων και όλου του προσωπικού που απαιτείται τώρα.
Επισκευή και αντικατάσταση του εξοπλισμού του ταριχευτηρίου και μέτρα προστασίας των εργαζόμενων, σύμφωνα με τις προδιαγραφές.
Άμεσα και δραστικά μέτρα για το σεβασμό των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, σε κάθε κτήριο, σε κάθε υπηρεσία.
Βαρέα και ανθυγιεινά σε όλους όσους τα δικαιούνται.
Καμιά εντατικοποίηση.
Καμιά έκπτωση στην προστασία των εργαζομένων.
