ΓΙΑ ΤΟ 13ο ΚΑΙ 14ο ΜΙΣΘΟ

Σύμφωνα με τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, το ΣτΕ έκρινε ότι ο Ν. 4093/2012 που έκοψε το 13ο και 14ο μισθό στους εργαζόμενους του δημοσίου είναι συνταγματικός.

ΛΕΓΑΜΕ εξαρχής ότι η διαδικασία της προσφυγής στα δικαστήρια, και δη από μόνη της, ήταν άνευ περιεχομένου. Λέγαμε εξαρχής ότι τα αιτήματα διεκδικούνται πρωτίστως με απεργίες και κινητοποιήσεις, κι όχι με 25εύρα σε δικηγορικά γραφεία.

ΉΤΑΝ αναμενόμενο να καταλήξουν στα σκουπίδια οι προσφυγές και το ΣτΕ να πάρει με την άνεσή του, την απόφαση που θα εξυπηρετούσε τις μνημονιακές προτεραιότητες κράτους και κεφαλαίου (αν και, ασφαλώς έχουμε βγει από τα μνημόνια…). Η δικαιοσύνη ΔΕΝ είναι τυφλή. Το ΣτΕ, στο όνομα του “δημοσίου συμφέροντος”, κόβει το δρόμο σε κάθε διεκδίκηση που φτάνει σ’ αυτό τα τελευταία χρόνια. Τι είναι το “δημόσιο συμφέρον”, ενάντια στο οποίο θεωρεί το ΣτΕ ότι στρέφεται κάθε διεκδίκηση; Προφανώς, κάτι που δε συμπεριλαμβάνει την κοινωνία, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, οι οποίοι ΠΡΕΠΕΙ να σκύψουν το κεφάλι και να πληρώσουν μια κρίση που δεν είναι δική τους.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ απόφαση είναι οι περικοπές. Όχι νομικό ζήτημα. ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ γι’ αυτές έχουν ευθύνες. ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΑΝ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ αυτές πίσω από το ΣτΕ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ. ΔΕΝ είναι τυχαίο ότι εκείνοι που έσπρωξαν τους εργαζόμενους στα δικαστήρια ήταν –ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΧΡΩΣΕΩΝ- κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές. Καλλιέργησαν εφησυχασμό και ψεύτικες ελπίδες, ενίσχυσαν μια λογική απολύτως ξένη προς τη συνδικαλιστική δράση («πάμε στα δικαστήρια και το λύσαμε»…), εξασφάλισαν εργασιακή ειρήνη για την κυβέρνηση και το κεφάλαιο, σαν άξιοι υπηρέτες τους (στο πλαίσιο της “κοινωνικής συμμαχίας”), και πούλησαν και “εξυπηρέτηση” στους εργαζόμενους με τη διευθέτηση της διαδικασίας της προσφυγής.

ΔΕΝ είναι τυχαίο το ότι η συζήτηση για τις περικοπές στο δημόσιο περιορίστηκε στα 1.000 € που παίρναμε το 2011-2012, ούτε καν το 13^ο και 14^ο μισθό δεν άγγιξε. Που δεν ήταν “δώρο”, ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΟΥΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΗΤΑΝ. Λες και δε χάσαμε κι άλλα, με το σύνολο των περικοπών που είχαμε να υπερβαίνει το 30% (ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΟΥΜΕ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΟΣΑ ΘΑ ΠΑΙΡΝΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ), λες και δε μας ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ, λες και το κόστος ζωής δεν αυξήθηκε, λες και όλα βαίνουν καλώς, αν εξαιρέσει κανείς μερικές “λεπτομέρειες”. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στο μικρό, για να κρύψει το μεγάλο, το ΣΥΝΟΛΙΚΟ πρόβλημα της λεηλασίας των μισθών μας.

ΟI συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες αποδέχτηκαν τη λογική της προτεραιότητας του κεφαλαίου έναντι της κοινωνίας, και άρα κάθε περικοπή στο όνομα της λεγόμενης “εθνικής οικονομίας”, για να βγουν τα απαιτούμενα από τα μνημόνια “πλεονάσματα”.

ΠΡΕΠΕΙ να σκεφτούμε ποια είναι η στόχευση αυτών των επιλογών και ποιο το αποτέλεσμά τους. Δε μας βγάζει πουθενά η λογική της ανάθεσης σε κόμματα, ηγεσίες και δικηγορικά γραφεία εργασιακών δικαιωμάτων που κερδήθηκαν με αγώνες. Η βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας δε μας χαρίστηκε ποτέ. ΕΜΕΙΣ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΑΜΕ, ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ.

ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΜΙΖΕΡΙΑΣ. 

ΔΕΝ ΑΝΑΘΕΤΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ. 

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΧΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΟΣΑ ΜΑΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ. 

13^Ος-14^Ος ΜΙΣΘΟΣ ΤΩΡΑ. 

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΩΡΑ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ. 

ΤΑ ΨΙΧΟΥΛΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΥΓ. Είναι κοροϊδία, προεκλογικά, η κυβέρνηση να “δίνει” στους συνταξιούχους που πόνεσαν μια ολόκληρη ζωή για αξιοπρέπεια στα γεράματα, από τα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ λεφτά, λεφτά που πλήρωσαν και ξαναπλήρωσαν επί σειρά ετών, ένα μπόνους, ένα ποσοστό επί του μισού της μηνιαίας σύνταξης, και να το διαφημίζει ως 13^ο μισθό. Όσους θεωρούν ότι έτσι θα κλείσουν κάθε διεκδίκηση συνταξιούχων και εργαζόμενων επί του χαμένου εισοδήματος, τους ενημερώνουμε ότι εμείς υπερασπιζόμαστε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων αυτών, των δικών μας ανθρώπων, που εκπροσωπούν το παρελθόν και το μέλλον μας. Οι αγώνες μια ζωής δεν είναι προς ευτελισμό.

ΠΟΙΟΣ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ;

Ενώ η καταληκτική ημερομηνία για τη συμπλήρωση της Έκθεσης Αξιολόγησης από τον αξιολογούμενο (αυτό-αξιολόγηση) έληγε στις 15/4/2019, το Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης έδωσε και φέτος –προφανώς πάλι δεν τους έβγαινε- παράταση έως τις 13/5/2019.

Η προθεσμία αυτή έχει παρέλθει εδώ και δυο βδομάδες. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα εργαζόμενοι που συμμετέχουν στην απεργία-αποχή καταγγέλλουν ότι εξακολουθούν να δέχονται, και μάλιστα κατ' επανάληψη, "οχλήσεις" από διοικητικούς υπαλλήλους που τους “υπενθυμίζουν” να αξιολογηθούν, και άρα να προχωρήσουν σε απεργοσπασία.

ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΩΤΟ: Ποιος δίνει αυτές τις εντολές στους συγκεκριμένους υπαλλήλους; Ποιοι παράγοντες της Διοίκησης ή της διοικητικής ιεραρχίας επιδεικνύουν τόση προθυμία να εξυπηρετήσουν τα σχέδια για τη διάλυση του δημοσίου;

ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: Εμπίπτει στα καθήκοντα των διοικητικών το να πιέζουν απεργούς, λειτουργώντας σαν το μακρύ χέρι των “θεσμών” και του Υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης;

ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΡΙΤΟ: Σε ποιους παράγοντες του ΕΚΠΑ διαφεύγει η “λεπτομέρεια” ότι η συμμετοχή στην απεργία-αποχή είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου και ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει δικαίωμα να το καταπατά προσπαθώντας να τον πείσει για το αντίθετο;

ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ: Με ποιο δικαίωμα θεωρούν κάποιοι ότι μπορούν να ενοχλούν τους εργαζόμενους –και- στα κινητά τηλέφωνά τους με κλήσεις που θυμίζουν αυτές των εταιρειών “υπενθύμισης” χρωστούμενων δανείων;

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι καινούριο. Ήδη, κατά την πρώτη εφαρμογή του καινούριου νόμου για την αξιολόγηση, το ΔΣ είχε στείλει (Οκτώβριος 2017) εξώδικη πρόσκληση προς τις πρυτανικές αρχές, διαμαρτυρόμενο για το ότι ΠΑΡΑΝΟΜΑ καλούνταν και πιέζονταν εργαζόμενοι να αξιολογηθούν ακόμα και μετά τη λήξη της προθεσμίας (για να φτάσουμε να συνεχίζεται η αξιολόγηση για το 2016 μέχρι την έναρξη αυτής για το 2017…).

Καλούμε το ΔΣ του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού να παρέμβει, ως οφείλει, δυναμικά στη Διοίκηση και να προστατέψει το δικαίωμα της απεργίας και τους συναδέλφους από τις πιέσεις που ασκούνται, επιτελώντας στοιχειωδώς το ρόλο του συνδικαλιστικού οργάνου των εργαζομένων.

Η Διοίκηση του ΕΚΠΑ και όποιοι παράγοντες του Ιδρύματος καλά θα κάνουν να μη συνεχίσουν να δοκιμάζουν την ανοχή μας σε θέματα εργασιακών δικαιωμάτων.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ