“Μένουμε ασφαλείς” στο ΕΚΠΑ;

Επιστροφή στην “κανονικότητα”

Από τις 4/5, μετά από 42 και πλέον ημέρες καλλιέργειας φόβου, ήρθε η ώρα να βγούμε από τα σπίτια μας. Οι ίδιοι ειδικοί και τα ίδια ΜΜΕ που μας βομβάρδιζαν καθημερινά με το “Μένουμε σπίτι”, επιμένουν πλέον στο “Μένουμε ασφαλείς”. Όχι, οι συνθήκες δεν άλλαξαν. Απλώς η οικονομία δεν αντέχει άλλη καραντίνα. Πρέπει άλλωστε και να υποδεχθούμε, ως χώρα “COVID-free”, τον -όποιο- τουρισμό, τη μόνη “βαριά βιομηχανία” της χώρας.

Καθημερινά στις 6:00 μ.μ., στις οθόνες μας, παρακολουθούμε την αποθέωση της ανάθεσης της ζωής μας στο αστυνομικό κράτος και σε μια επιστήμη που μοιάζει να εξυπηρετεί πολιτικές προτεραιότητες. Στο πλαίσιο αυτό, δίνονται αντιφατικές οδηγίες που επιτείνουν τη σύγχυση. Τη μια οι μάσκες κάνουν κακό, την άλλη πρέπει να τις φοράμε παντού, την παρ’ άλλη μόνο στα Μ.Μ.Μ. Στην αρχή, ασφαλείς ήταν μόνο αυτές των φαρμακείων, μετά περάσαμε στο DIY (Κάν’ το μόνος σου), γιατί είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να σηκώσουμε το κόστος.

Τώρα γυρίζουμε στη δουλειά με φυσική παρουσία. Κάποια περιοριστικά μέτρα θα συνεχίσουν να υφίστανται, για όσο χρειάζεται φυσικά, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το κράτος και το κεφάλαιο. Εμείς παραμένουμε πάντα αναλώσιμοι… Καλούμαστε λοιπόν, αναλαμβάνοντας ακόμα μια φορά την “ατομική ευθύνη” μας, να στριμωχτούμε στα Μ.Μ.Μ. και να αναιρέσουμε μέρος των κανόνων που ως τώρα ίσχυαν στους χώρους εργασίας. Και μια και το κράτος βάζει κανόνες για την τήρηση των οποίων δε δίνει ούτε ευρώ, εμείς πρέπει να επωμιστούμε το κόστος των Μέσων Ατομικής Προστασίας (Μ.Α.Π.), να αγοράσουμε μάσκες, αντισηπτικά, γάντια, όλα υπερκοστολογημένα και αμφίβολης ποιότητας.

“Μένουμε ασφαλείς” στο ΕΚΠΑ;
Από τις αρχές της κρίσης έχουμε πρακτικά μια διόλου ευκαταφρόνητη έμμεση μείωση μισθού. Οι εργαζόμενοι του ΕΚΠΑ, κληθήκαμε και εξακολουθούμε να καλούμαστε να βάλουμε το χέρι στην τσέπη. Η εφαρμογή της τηλεεργασίας προϋποθέτει εξοπλισμό, Η/Υ, εκτυπωτές, σκάνερ, αναλώσιμα, κλήσεις από σταθερά και κινητά τηλέφωνα, κ.α. Η φυσική παρουσία προϋποθέτει λεφτά για μέσα προστασίας. Αν, π.χ., η χρήση μάσκας γίνεται για ουσιαστικούς λόγους, κι όχι για να αποφύγουμε το πρόστιμο, όσοι πάμε στη δουλειά με Μ.Μ.Μ., θέλουμε δύο την μέρα. Το μέσο κόστος μιας μάσκας φαρμακείου μιας χρήσης είναι 0,80-1,2€, σύνολο (μ.ο.) 40€ το μήνα. Και ανεβαίνει αν πρέπει κανείς να φοράει και κατά το ωράριο…

Θα πρέπει να αναφέρουμε βέβαια ότι, στις αρχές της κρίσης αλλά και τώρα, διανεμήθηκε (π.χ. από τις κοσμητείες) ένας αριθμός αντισηπτικών. Παράλληλα, ζητήθηκε πρόσφατα από επόπτες κτηρίων να καταθέσουν αιτήματα για υλικά καθαρισμού, υπολογίζοντας και τις ανάγκες σε Μ.Α.Π., αλλά διευκρινίστηκε ότι δεν είναι σίγουρο ότι θα παρασχεθούν, μια και είναι δύσκολο να βρεθεί προμηθευτής που να δεχθεί τις διαδικασίες του ΕΚΠΑ.

Απορίας άξιο είναι γιατί χρειάζεται προμηθευτής για αντισηπτικά. Την ίδια στιγμή, που διαφημίζεται ευρέως ότι, το ΕΚΠΑ, στο πλαίσιο της κοινωνικής προσφοράς του, στις 7 Μαΐου, διέθεσε στο Υπουργείο Παιδείας, που ασφαλώς κάνει και τις δικές του προμήθειες, «τα πρώτα 170 λίτρα απολυμαντικού υγρού σε 410 συσκευασίες των 250 ml και 130 συσκευασίες των 500 ml […] Την ερχόμενη εβδομάδα θα παρασκευαστούν και θα χορηγηθούν επιπλέον ποσότητες σε προσωπικές συσκευασίες για τις ανάγκες όλου του προσωπικού του Υπουργείου, για την περίοδο της επιστροφής στην κανονικότητα». Το απολυμαντικό αλκοολούχο υγρό παρασκευάστηκε από το Τμήμα Χημείας, με χρηματοδότηση της Εταιρείας Αξιοποίησης. Δεν μπορεί να παρασκευαστεί και για τους εργαζόμενους του Ιδρύματος αντισηπτικό; Παράλληλα, χρειάζεται το ΕΚΠΑ να διαφημίζει αυτονόητες ενέργειες, όπως τη διάθεση των –πρώτων- 50 λίτρων απολυμαντικού υγρού στη φοιτητική εστία (6/5);

Στις 8/5, το Τμήμα Πειθαρχικής Ευθύνης και Δεοντολογίας του Υπουργείου Εσωτερικών, εξέδωσε εγκύκλιο για την επιστροφή στη δουλειά. Σύμφωνα με αυτή, οι φορείς «επιβάλλεται […] να προβούν σε κάθε απαραίτητη ενέργεια για την διασφάλιση των κανόνων υγιεινής […] η οποία αποτελεί εν προκειμένω υπέρτατη υποχρέωση απορρέουσα από την αναγκαιότητα της προστασίας της δημόσιας υγείας, αλλά και της υγείας των εργαζομένων, πολλώ δε μάλλον τώρα που αυξάνεται το ποσοστό προσέλευσης».

Υπενθυμίζουμε ότι το ΕΚΠΑ έχει εργαζόμενους και σε υπηρεσίες ιατρικές των οποίων οι ανάγκες θα έπρεπε να καλύπτονται είτε από το Ίδρυμα, είτε από τα νοσοκομεία. Έχει εργαζόμενους στην καθαριότητα και τη φύλαξη, με συνεχή φυσική παρουσία. Νοείται να υπάρχουν υπηρεσίες που παλεύουν με ένα αντισηπτικό; Νοείται να αναρτώνται ανακοινώσεις που να επιβάλουν την είσοδο σε κτήρια μόνο με μάσκα και γάντια χωρίς να παρέχονται; Το προσωπικό επιστρέφει, κλινικές Σχολών ανοίγουν. Οι ανάγκες αυξάνονται. Και ο κίνδυνος και το κόστος είναι μόνο για μας.

Το ΕΚΠΑ οφείλει να διασφαλίσει την υγεία και την ασφάλεια του συνόλου του προσωπικού του Ιδρύματος και των φοιτητών του, όπου αυτοί επανέλθουν. Η υγιεινή και η ασφάλεια είναι ευθύνη της Διοίκησης. Δεν είναι «ατομική ευθύνη» δική μας.

Θα ήταν επίσης χρήσιμο, ο Πρύτανης να δαπανήσει λίγο από τον πολύτιμο τηλεοπτικό του χρόνο για να ενημερώσει μέσω τηλεδιάσκεψης όλο το προσωπικό του ΕΚΠΑ για τον κορωνοϊό και για τις ενέργειες σχετικά με την ασφαλή επιστροφή μας στην εργασία.

Δε θα μπορούσαμε να μη σημειώσουμε ότι, μέσα σε όλα αυτά, η πλειοψηφία του Δ.Σ. δεν έχει ψελλίσει κουβέντα, ούτε έχει προβεί στη διερεύνηση των συνθηκών στις υπηρεσίες. Εν μέσω πανδημίας συνεδρίασε μία φορά (5/5, 2 και πλέον μήνες από την προηγούμενη φορά) με τηλεδιάσκεψη και “κεκλεισμένων των θυρών”, χωρίς να δώσει δυνατότητα συμμετοχής στους ενδιαφερόμενους εργαζόμενους. Είναι σαφές πως η πλειοψηφία του Δ.Σ. έχει επιστρέψει σε εποχές που με κόπο και αγώνα αφήσαμε πίσω. Λειτουργούν ως μοχλός της Διοίκησης. Τους καλούμε, για ακόμα μια φορά, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Απαιτούμε:

• ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ
• ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΟΧΗ ΜΕΣΩΝ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΤΟΣΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ
• ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑΚΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥΠΟΛΗ (250 και Ε90)

Κείμενο Στήριξης στο Βασίλη Δημάκη

Ο Βασίλης Δημάκης είναι φοιτητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ. Πέρασε όντας κρατούμενος, μέσα από την διαδικασία πανελληνίων εξετάσεων το ακαδημαϊκό έτος 2017-2018. Μετά από συνεχόμενες αρνήσεις παροχής εκπαιδευτικών αδειών από τις αρμόδιες αρχές, τις οποίες ακολούθησαν η εκ μέρους του λευκή απεργία καθώς και κινητοποιήσεις συμπαράστασης από το Φ.Σ. Πολιτικού, άλλων φοιτητικών και μη συλλόγων, οργανώσεων, φορέων, μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας και χιλιάδων ανθρώπων έπειτα από συλλογή υπογραφών, κατάφερε να λάβει τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούνταν με βάση το νόμο και να παρακολουθήσει τα μαθήματα της σχολής στην οποία επέτυχε.
Στη σημερινή συνθήκη που χτυπά όλα τα στρώματα και τις κοινωνικές ομάδες οι κρατούμενοι-ες είναι ένα από τα πιο εκτεθειμένα κομμάτια της κοινωνίας. Η Κυβέρνηση δεν έχει μεριμνήσει για Μ.Α.Π. των κρατουμένων (όπως για άλλες ευάλωτες ομάδες πληθυσμού: πρόσφυγες - μετανάστ(ρι)ες, άστεγους -ες, τοξικοεξαρτημένους -ες, διαμένοντες σε γηροκομεία, ψυχιατρικές κλινικές), όπου ο συνωστισμός είναι τέτοιος που καθιστά τον κίνδυνος μετάδοσης του ιού τρομερά υψηλό. Και είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πως σε αυτές τις κλειστές δομές, ο ιός έρχεται ΠΑΝΤΑ από έξω!

Οι κυβερνήσεις διαχρονικά, ακολουθούν εγκληματική πολιτική, δείχνοντας αδιαφορία απέναντι σε αυτή την κατάσταση με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι -ες τις τελευταίες ημέρες να απεργούν από τις εργασίες της φυλακής και να ζητούν να παρθούν μέτρα προστασίας από την πανδημία. Η σκληρή πραγματικότητα άλλωστε, τους δικαιώνει με τα πρόσφατα κρούσματα σε κλειστές δομές προσφύγων - μεταναστ(ρι)ών, γηροκομείων.

Απέναντι στις ειρηνικές κινητοποιήσεις τους, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη απάντησε με εισβολή δυνάμεων των ΕΚΑΜ και των ΜΑΤ στις φυλακές Κορυδαλλού. Ο Βασίλης Δημάκης, την μέρα της εισβολής απήχθη από τις δυνάμεις των ΜΑΤ και μετήχθη βιαίως στο Κατάστημα Κράτησης Γρεβενών και συγκεκριμένα στα κελιά πειθαρχικής απομόνωσης, χωρίς να έχει κατηγορηθεί για κάποιο πειθαρχικό παράπτωμα. Πράξη παράνομη, σύμφωνα με το Σωφρονιστικό Κώδικα, που καθιστά αδύνατη την παρακολούθηση των απαραίτητων μαθημάτων  της Σχολής.

Η πραγματική αιτία της μεταγωγής φυσικά δεν είναι άλλη από τη συμμετοχή του στους αγώνες των κρατουμένων ενάντια στην απραξία της κυβέρνησης στο θέμα της πανδημίας και την άρνηση της να τους προστατέψει λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα.

Προφανώς, οι τρόφιμοι-ες των σωφρονιστικών ιδρυμάτων δεν βρίσκονται στις προτεραιότητες των κυβερνώντων.

Για τους λόγους αυτούς, ο Βασίλης Δημάκης ξεκίνησε στις 21/04 απεργία πείνας την οποία μετέτρεψε και σε απεργία δίψας, εάν δεν ικανοποιούνταν το αίτημα του για μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Τελικά, ο αγώνας του δικαιώθηκε αν και μετά από καινούργιο σόου λόγω άρνησης της Γ. Γ. Σοφίας Νικολάου να υπογράψει το αίτημα μεταγωγής του , τελικά κατάφερε να επιστρέψει στον Κορυδαλλό. Αλλά δυστυχώς η εκδικητικότητα του Κράτους συνεχίζεται. Ο Βασίλης Δημάκης έχει μεν επιστρέψει στον Κορυδαλλό, αλλά μεταφέρθηκε σε "ειδικό καθεστώς" έκτισης ποινής στα υπόγεια των γυναικείων φυλακών, όπου εκτίουν ποινές όσοι κατηγορούνται με τον 187Α για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση.

Η τελευταία εξέλιξη είχε ως αποτέλεσμα ο Β. Δημάκης να ξεκινήσει εκ νέου Απεργία Πείνας και Δίψας από τις 10/5. Αποδεικνύεται έτσι ακόμα μια φορά πως το Κράτος έχει συνέχεια.

Όλοι θυμόμαστε το Νοέμβρη του 2014, όταν ο Νίκος Ρωμανός στερούνταν από την Πολιτεία το δικαίωμά του να σπουδάσει, όντας κι εκείνος κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού. Και τότε χρειάστηκε να προβεί ο φοιτητής Νίκος Ρωμανός σε απεργία πείνας και δίψας για να του δοθεί η δυνατότητα να σπουδάσει στα τότε Τ.Ε.Ι. Αθήνας.

Είναι εξευτελιστικό αλλά και απολύτως χαρακτηριστικό για το ήθος και την ευαισθησία των κρατούντων, η πολλές φορές, ανάγκη καταφυγής σε ύστατα μέσα αντίδρασης  όπως η απεργία πείνας για να ικανοποιηθούν αυτονόητα αιτήματα όπως η αίσθηση υγειονομικής ασφάλειας, το δικαίωμα του να σπουδάζεις, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και αλλά δικαιώματα των κρατουμένων που καταπατούνται συνεχώς από την κρατική εξουσία.

Η Πρωτοβουλία Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθηνών στέκεται πάντα αλληλέγγυα στον αγώνα των κρατούμενων, οι οποίοι αφήνονται ξεχασμένοι και εκτεθειμένοι στον ιό σε φυλακές - υγειονομικές βόμβες.

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας και ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ την απόπειρα τιμωρίας και "προειδοποίησης" από την πλευρά του επίσημου Κράτους στον Βασίλη Δημάκη, με ευρύτερους αποδέκτες όλους -ες τους /τις αγωνιστές -τριες.

Απαιτούμε:

• Πλήρης υγειονομική φροντίδα στους κρατούμενους -ες εν μέσω πανδημίας.
• Ομοίως, υγειονομική μέριμνα για όλες τις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού ΤΩΡΑ!
• Αποσυμφόρηση των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, κλείσιμο όλων των κέντρων κράτησης προσφύγων - μεταναστών (κλειστών και ανοικτών) και ένταξή τους στον αστικό ιστό.
• Απαραίτητη υλικοτεχνική υποστήριξη, ώστε οι κρατούμενοι -ες που σπουδάζουν, να μπορούν να παρακολουθούν τις εξ αποστάσεως διαλέξεις και να εξεταστούν.