Πέμπτη 12/11 ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ γιατί ΤΩΡΑ πρέπει να σταματήσουμε τη λεηλασία της ζωής μας.
Απεργούμε δυναμικά και μαζικά γιατί:
- Τα μνημόνια συνεχίζονται. Μια υπογραφή χρειαζόταν για την κατάργησή τους, και μία μόνο χρειάστηκε για τη συνέχισή τους.
- Οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα καλούμαστε να πληρώσουμε για άλλη μια φορά. Το πολυδιαφημιζόμενο “Νέο Μισθολόγιο”, που υποτίθεται ότι “θα αποκαθιστούσε τις αδικίες του ενιαίου μισθολογίου”, έρχεται για να ψαλιδίσει κι άλλο τα ήδη πενιχρά εισοδήματά μας. Η “αξιολόγηση” επιστρέφει, μαζί με την υποχρεωτική “διαρκή κινητικότητα” των “κρατικών υπαλλήλων”. Δύο “μεταρρυθμίσεις” που αντιπαλέψαμε τα προηγούμενα χρόνια, επανέρχονται τώρα με την μορφή της “λύσης” που θα “εκτοξεύσει” την “αποτελεσματικότητα” ενός προ πολλού καθημαγμένου δημόσιου τομέα.
- Υπηρεσίες αιχμής του δημοσίου τομέα βαίνουν προς λουκέτο. Νοσοκομεία και σχολεία καλούνται να λειτουργήσουν χωρίς προσωπικό και πόρους. Το κοινωνικό κράτος συρρικνώνεται. Η μία μετά την άλλη λειτουργία του δημοσίου περνάει στα χέρια του κεφαλαίου, με γενναίες δόσεις κρατικής επιχορήγησης την οποία εμείς πληρώνουμε.
- Το δικαίωμά μας στην ασφάλιση, την υγειονομική περίθαλψη, τη σύνταξη, κ.α., βάλλεται. Τα ταμεία μας οδηγούνται στην κατάργηση, μετά την πολύχρονη ληστεία των πόρων τους από το κράτος για τις ανάγκες του κεφαλαίου, το PSI, κ.α. Η επιδρομή στις συντάξεις συνεχίζεται, το ΕΚΑΣ βαίνει προς κατάργηση. Αντί να επανέλθει η 13η σύνταξη, σήμερα κόβουν από το μικρό εισόδημα των συνταξιούχων που πλήρωναν μια ζωή για να το έχουν. Για όλους εμάς προβλέπεται δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα –αν επιβιώσουμε.
- Η φορολογία, άμεση και έμμεση, αυξάνεται. Ο ΦΠΑ ανεβαίνει, ο –κατά τα άλλα ληστρικός και άδικος- ΕΝΦΙΑ παραμένει.
- Τα λεγόμενα “κόκκινα δάνεια” “ρυθμίζονται” στην κατεύθυνση της αρπαγής της πρώτης κατοικίας.
- Συνδικαλιστικά - εργατικά δικαιώματα περιστέλλονται. Η ανεργία αυξάνεται. Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα δέχονται το τελικό χτύπημα. Οι ομαδικές απολύσεις απελευθερώνονται, οι μισθοί πείνας συνεχίζονται, η εντατικοποίηση αυξάνεται, όπως και η ανασφάλιστη - μαύρη εργασία.
- Το κόστος ζωής αυξάνεται για μας, για να αυξηθούν τα κέρδη για κάποιους άλλους.
Μέσα σ’ όλα αυτά, εμείς καλούμαστε να κάνουμε “θυσίες” για να εκταμιευτεί η δόση ή για μια ανάπτυξη που έρχεται μονίμως προσεχώς.
ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ
Παλεύουμε για την ανατροπή των μνημονίων, ενάντια στους εμπνευστές και εφαρμοστές τους, ενάντια σε όλους εκείνους που στηρίζουν το δρόμο της υποταγής και της εκμετάλλευσής μας.
Δε δίνουμε άλλοθι στις μνημονιακές κυβερνήσεις να συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο. Δε δίνουμε δικαιολογίες σε υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες να μην κάνουν τίποτα.
Πριν δύο χρόνια, αποδείξαμε πως ο ΑΓΩΝΑΣ μπορεί να είναι νικηφόρος. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, μπορούμε να ανατρέψουμε τις βάρβαρες πολιτικές που θέλουν να μας επιβάλλουν.
ΜΑΖΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ - ΜΑΖΙ ΝΙΚΑΜΕ
- Τα μνημόνια συνεχίζονται. Μια υπογραφή χρειαζόταν για την κατάργησή τους, και μία μόνο χρειάστηκε για τη συνέχισή τους.
- Οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα καλούμαστε να πληρώσουμε για άλλη μια φορά. Το πολυδιαφημιζόμενο “Νέο Μισθολόγιο”, που υποτίθεται ότι “θα αποκαθιστούσε τις αδικίες του ενιαίου μισθολογίου”, έρχεται για να ψαλιδίσει κι άλλο τα ήδη πενιχρά εισοδήματά μας. Η “αξιολόγηση” επιστρέφει, μαζί με την υποχρεωτική “διαρκή κινητικότητα” των “κρατικών υπαλλήλων”. Δύο “μεταρρυθμίσεις” που αντιπαλέψαμε τα προηγούμενα χρόνια, επανέρχονται τώρα με την μορφή της “λύσης” που θα “εκτοξεύσει” την “αποτελεσματικότητα” ενός προ πολλού καθημαγμένου δημόσιου τομέα.
- Υπηρεσίες αιχμής του δημοσίου τομέα βαίνουν προς λουκέτο. Νοσοκομεία και σχολεία καλούνται να λειτουργήσουν χωρίς προσωπικό και πόρους. Το κοινωνικό κράτος συρρικνώνεται. Η μία μετά την άλλη λειτουργία του δημοσίου περνάει στα χέρια του κεφαλαίου, με γενναίες δόσεις κρατικής επιχορήγησης την οποία εμείς πληρώνουμε.
- Το δικαίωμά μας στην ασφάλιση, την υγειονομική περίθαλψη, τη σύνταξη, κ.α., βάλλεται. Τα ταμεία μας οδηγούνται στην κατάργηση, μετά την πολύχρονη ληστεία των πόρων τους από το κράτος για τις ανάγκες του κεφαλαίου, το PSI, κ.α. Η επιδρομή στις συντάξεις συνεχίζεται, το ΕΚΑΣ βαίνει προς κατάργηση. Αντί να επανέλθει η 13η σύνταξη, σήμερα κόβουν από το μικρό εισόδημα των συνταξιούχων που πλήρωναν μια ζωή για να το έχουν. Για όλους εμάς προβλέπεται δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα –αν επιβιώσουμε.
- Η φορολογία, άμεση και έμμεση, αυξάνεται. Ο ΦΠΑ ανεβαίνει, ο –κατά τα άλλα ληστρικός και άδικος- ΕΝΦΙΑ παραμένει.
- Τα λεγόμενα “κόκκινα δάνεια” “ρυθμίζονται” στην κατεύθυνση της αρπαγής της πρώτης κατοικίας.
- Συνδικαλιστικά - εργατικά δικαιώματα περιστέλλονται. Η ανεργία αυξάνεται. Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα δέχονται το τελικό χτύπημα. Οι ομαδικές απολύσεις απελευθερώνονται, οι μισθοί πείνας συνεχίζονται, η εντατικοποίηση αυξάνεται, όπως και η ανασφάλιστη - μαύρη εργασία.
- Το κόστος ζωής αυξάνεται για μας, για να αυξηθούν τα κέρδη για κάποιους άλλους.
Μέσα σ’ όλα αυτά, εμείς καλούμαστε να κάνουμε “θυσίες” για να εκταμιευτεί η δόση ή για μια ανάπτυξη που έρχεται μονίμως προσεχώς.
ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ
Παλεύουμε για την ανατροπή των μνημονίων, ενάντια στους εμπνευστές και εφαρμοστές τους, ενάντια σε όλους εκείνους που στηρίζουν το δρόμο της υποταγής και της εκμετάλλευσής μας.
Δε δίνουμε άλλοθι στις μνημονιακές κυβερνήσεις να συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο. Δε δίνουμε δικαιολογίες σε υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες να μην κάνουν τίποτα.
Πριν δύο χρόνια, αποδείξαμε πως ο ΑΓΩΝΑΣ μπορεί να είναι νικηφόρος. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, μπορούμε να ανατρέψουμε τις βάρβαρες πολιτικές που θέλουν να μας επιβάλλουν.
ΜΑΖΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ - ΜΑΖΙ ΝΙΚΑΜΕ
