«[Η] πρώτη αξιολόγηση [...]
ολοκληρώθηκε
ικανοποιητικά […]
Δεν είπαμε ότι […]
ολοκληρώθηκε σε
όλο τον
δημόσιο τομέα […]
Δημοπρατείται το
έργο της
ηλεκτρονικής
αξιολόγησης […]
ακριβώς για να
υπερκεράσουμε όλες
αυτές τις
αγκυλώσεις».
Όλγα
Γεροβασίλη,
25/1/2018
Η
κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ δεν
κατάφερε ΟΥΤΕ
πρόπερσι
ΟΥΤΕ πέρσι
να ικανοποιήσει τη
μνημονιακή απαίτηση
για αξιολόγηση στο
δημόσιο, παρά την
υιοθέτηση μεθόδων
Αρβανιτόπουλου–Μητσοτάκη, με τη δημιουργία ηλεκτρονικής πλατφόρμας, και
την επαίσχυντη
τροπολογία
Γεροβασίλη. Η
αξιολόγηση ακυρώθηκε
στην πράξη από τους
εργαζόμενους που
συμμετείχαν μαζικά
στην
απεργία-αποχή της
ΑΔΕΔΥ. Μπορεί να
ισχυρίζεται ό,τι
θέλει κανείς, σύμφωνα όμως με την «Έκθεση
Συμμόρφωσης» της
Ευρωπαϊκής
Επιτροπής,
που συντάχθηκε μετά
το τέλος της
προθεσμίας για την
αυτό-αξιολόγηση
(20/6/2018),
η ίδια η
κυβέρνηση
ανέφερε στους
“θεσμούς” ότι σ’
αυτήν είχαν
συμμετάσχει
90.808 από τους
230.000
υπόχρεους
(ποσοστό 40%),
αποδίδοντας
την αποτυχία της σε
“τεχνικούς λόγους”,
ενώ ισχυριζόταν ότι
ένας άγνωστος
αριθμός εργαζομένων
αναμενόταν να
αυτο-αξιολογηθεί
υποβάλλοντας έντυπο.
Νεώτερα
επίσημα
στοιχεία για την πραγματική
συμμετοχή των
εργαζομένων
στην αξιολόγηση ΔΕΝ
έχουν δοθεί.
ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ, ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ
«Ξεκινήσαμε […] από μια ηλεκτρονική
πλατφόρμα, πάνω
στην οποία συνεχώς
προστίθενται τα
ψηφιακά
οργανογράμματα*
όλων των φορέων
του Δημοσίου […]
μαζί με τα
περιγράμματα θέσης
εργασίας και την
αξιολόγηση των
δομών. Στην ίδια
πλατφόρμα
στηρίζεται το
Ενιαίο Σύστημα
Κινητικότητας και
το σύστημα της
ηλεκτρονικής
αξιολόγησης […] προκειμένου
η Δημόσια Διοίκηση
[…] να
απασχολεί όσους
χρειάζεται, εκεί
που
πραγματικά τους
χρειάζεται
[…] Δημοπρατούμε
ένα έργο ύψους 5
εκατ. ευρώ, το
οποίο […] θα
δημιουργήσει σε
μία ψηφιακή
πλατφόρμα τον
υπηρεσιακό φάκελο
κάθε
υπαλλήλου».
Όλγα
Γεροβασίλη, 6/6/2018
Η
αξιολόγηση
εργαζομένων και
υπηρεσιών, οι
Οργανισμοί
φορέων του δημοσίου,
το ψηφιακό
οργανόγραμμα της
Δημόσιας Διοίκησης,
ο νόμος
περί υποχρεωτικής
κινητικότητας, κ.α.
ένα στόχο έχουν όπως
ευθαρσώς λέει η
κυβέρνηση: “μικρό,
ευέλικτο δημόσιο”,
με τις εν δυνάμει
κερδοφόρες
υπηρεσίες να
ξεπουλιούνται στους
ιδιώτες, και τις
υπόλοιπες να
λειτουργούν με
μεταφερόμενους
υπαλλήλους, από
φορέα σε φορέα κι
από νομό σε νομό.
Σε ό,τι
αφορά τα ΑΕΙ-ΤΕΙ,
έχει διαμορφωθεί μια
νέα
κατάσταση με την
κατάργηση των ΤΕΙ
και τις ευρείας
κλίμακας
συγχωνεύσεις
Ιδρυμάτων
(ΕΚΠΑ, ΓΠΑ, Παν.
Θεσσαλίας με ΤΕΙ
Θεσσαλίας και
Στερεάς Ελλάδας,
Παν/μιο
Ιωαννίνων με τα ΤΕΙ
Ηπείρου, Ιονίου
Πανεπιστήμιου με τα
ΤΕΙ Ιόνιων Νήσων και
έπεται συνέχεια).
Η δουλειά
εντατικοποιείται και
η πολιτική
υποχρηματοδότησης
συνεχίζεται. Οι
εργαζόμενοι στα
Ιδρύματα
αντιμετωπίζουν,
αρχικά, σοβαρά το
ενδεχόμενο
υποχρεωτικής
μετακίνησής τους
σε άλλο τόπο
εργασίας με
την κατάργηση και
ίδρυση Τμημάτων και
δομών.
Μέσα σε
όλα αυτά, και
με τις συνθήκες που
επικρατούν
γενικότερα στο
δημόσιο, έρχονται
“να μας
ζητήσουν και τα
ρέστα”. Να
συμμετέχουμε σε
μια αξιολόγηση που
ΔΕΝ προσφέρει
τίποτα, παρά μόνο
άλλοθι για τις
ενέργειές τους:
την ενδεχόμενη
αλλαγή –ακόμα
και- νομού
εργασίας και άρα
κατοικίας, αν όχι
και απολύσεις
εργαζομένων. Το
νομικό
πλαίσιο ήδη υπάρχει.
Η ένταξη του
υπηρεσιακού φακέλου
μας σε μια ενιαία
βάση
προσωπικών δεδομένων
(ηλεκτρονικό
φακέλωμα με την
εμπλοκή και
ιδιωτικών
εταιρειών), θα
διευκολύνει και
τη
σημερινή και τις
επόμενες
κυβερνήσεις να
τον χρησιμοποιήσουν
κατά το
δοκούν:
διαθεσιμότητες,
απολύσεις, μαζικές
υποχρεωτικές
μετακινήσεις,
περικοπές
μισθών, υπηρεσιακών
εξελίξεων, κ.α. Ό,τι
στο παρελθόν
μπορούσε να
μπλοκαριστεί
με απεργίες και
κινητοποιήσεις, θα
είναι στη διάθεσή
τους πια για να
αποφασίζουν κεντρικά
το εργασιακό μας
μέλλον. Έχοντας την
εμπειρία της
πλατφόρμας
αυτο-απογραφής επί
απεργίας, ξέρουμε
πολύ καλά ότι
τότε, η
υποβολή των
στοιχείων μας στην
πλατφόρμα άνοιγε
το δρόμο για την
εφαρμογή του
μνημονιακού μέτρου
της διαθεσιμότητας.
Αντίθετα, η άρνηση
αυτό-απογραφής
και τα δικαιώματά
μας διασφάλιζε, και
μπλόκαρε τις
διαθεσιμότητες-απολύσεις:
μείωσε τον αριθμό
των διαθέσιμων κατά
τον αριθμό των μη
απογραφέντων και
παρεμπόδισε τις
απολύσεις, για να
φτάσουμε τελικά στη
νίκη. Ξέρουμε
πολύ
καλά ότι κερδίζεις
μόνο όταν
αντιστέκεσαι.
ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ
ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΗΣΗ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ
ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΜΕΣΩ
ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΚΑΙ
ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ
ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑΤΙ
ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΘΕ
ΣΤΟΙΧΕΙΟ
“ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ”
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ ΣΤΟ
ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ
ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΟΥ
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ
ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ
ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΟΥΜΕ. ΔΕΝ
ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ
ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ
ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
ΠΟΥ ΟΙ
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΣΤΟ
ΔΗΜΟΣΙΟ
ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ
ΕΧΟΥΝ ΚΟΣΤΟΣ ΣΕ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΟΥ ΝΑ
ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙΣ
ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ
ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΚΑΙ
ΟΧΙ ΑΥΤΕΣ ΤΩΝ
ΙΔΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ
ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΣΤΟ
ΣΥΛΛΟΓΟ ΝΑ
ΥΛΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΗΝ
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ
ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ.
ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ
ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ
ΙΣΧΥΕΙ Η ΣΧΕΤΙΚΗ
ΠΕΡΣΙΝΗ
ΣΧΕΔΟΝ ΟΜΟΦΩΝΗ
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓΣ ΤΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΟΥ. ΚΑΛΟΥΜΕ
ΤΟ ΔΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗ
ΜΑΧΗ ΓΙΑ
ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ
ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ Η
ΑΡΝΗΣΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ
ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΕΣ
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ
“ΠΡΟΘΥΜΟΥΣ”
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΟΥ
ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΝΑ ΜΗΝ
ΜΠΟΥΝ ΣΤΟΝ
ΠΕΙΡΑΣΜΟ
ΝΑ “ΣΥΝΕΙΣΦΕΡΟΥΝ”
ΤΕΧΝΗΕΝΤΩΣ ΣΤΟ
ΕΡΓΟ ΤΗΣ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕ
ΘΑ
ΑΝΕΧΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ
ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΜΕ
ΔΗΜΟΣΙΑ
ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ
ΑΠΟΠΕΙΡΑ
ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ,
ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ,
ΑΜΕΣΗΣ Ή ΕΜΜΕΣΗΣ
ΠΙΕΣΗΣ ΚΑΙ
ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗΣ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ ΚΑΙ
ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
* Θα
έχει ενδιαφέρον να
ενημερωθούμε κάποτε
αρμοδίως για το τι
γίνεται με τα
διαβόητα “ψηφιακά
οργανογράμματα”
και τους “οργανισμούς”,
που
φτιάχνονται κατά
παραγγελία των
απαιτήσεων των
“θεσμών” και του
κεφαλαίου και
προβλέπουν περαιτέρω
συρρίκνωση δομών και
μείωση μισθολογικού
κόστους στο δημόσιο.
Μεγαλύτερο
ενδιαφέρον θα έχει
να δούμε πώς οι
Διοικήσεις
των Ιδρυμάτων που
τόσο πρόθυμα
δέχθηκαν να
προχωρήσουν στις
συγχωνεύσεις θα
επικαιροποιούν κάθε
τόσο τους
οργανισμούς τους,
αυξομειώνοντας τις
δομές τους,
ανάλογα με τις
ανάγκες της αγοράς
και του επιχειρηματικού
πανεπιστημίου.
Με ό,τι αυτό
συνεπάγεται για
φοιτητές και
εργαζόμενους,
μονίμους, ΙΔΑΧ,
συμβασιούχους,
εργολαβικούς. Όσο
για τη μονιμοποίηση
των
συμβασιούχων, δε
φαίνεται να είναι
στις προτεραιότητες
της κυβέρνησης.
Αντίθετα, στο “νέο
πανεπιστήμιο” η
διαιώνιση και η
επέκταση των
ελαστικών
σχέσεων εργασίας
μάλλον θα είναι το
μοτίβο.
