Έργα και ημέραι ενός ανύπαρκτου ΔΣ

Με αφορμή τις εκλογές που έρχονται, είναι μια καλή στιγμή να ανατρέξουμε στο παρελθόν και να θυμηθούμε, να κρίνουμε και να αξιολογήσουμε τη δράση του συνδικαλιστικού μας οργάνου που εκλέχτηκε το Μάρτιο του 2018.

Θα μπορούσαμε να την αξιολογήσουμε αν υπήρχε. Γιατί στην πραγματικότητα το ΔΣ κατάφερε μέσα σε τέσσερα χρόνια να είναι εντελώς ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ - τουλάχιστον ως συνδικαλιστικό όργανο που μάχεται για τους/τις εργαζόμενους-ες του ΕΚΠΑ. Η πλειοψηφία του ΔΣ, η σύμπραξη της Ενωτικής Αριστερής Παρέμβασης και της Ανεξάρτητης Πανεπιστημιακής Έκφρασης, φρόντισε γι’ αυτό με μεγάλη επιμέλεια και προσήλωση, μετατρέποντας το σύλλογο σε ένα ακίνδυνο για τη Διοίκηση, σώμα εργαζομένων.

Την ώρα που οι υποστελεχωμένες υπηρεσίες και οι υποδομές του Πανεπιστημίου διαλύονται, με ευθύνη και των Πρυτανικών Αρχών, η πλειοψηφία του ΔΣ “συμπάσχει” με τη Διοίκηση, η οποία “δεν μπορεί να κάνει τίποτα”.

Την ώρα που η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της, το πλήρες ξεπούλημα κάθε δημόσιας υπηρεσίας, τη διάλυση των δημόσιων δομών Υγείας και Πρόνοιας, την κατάργηση του συνδικαλισμού (στην ουσία των Σωματείων) και φυσικά και της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, η πλειοψηφία του ΔΣ βγάζει με το ζόρι μερικές ανακοινώσεις και αυτές κατόπιν πιέσεων των σχημάτων της μειοψηφίας.

Την ώρα που γίνονται προσπάθειες για απεργίες και κινητοποιήσεις και για ενεργοποίηση των εργαζομένων, η πλειοψηφία του ΔΣ απέχει και επιλέγει να μην ενημερώνει καν εγκαίρως τους/τις συναδέλφους. Ούτε καν παρίστανται άλλωστε στις κινητοποιήσεις.

Την ώρα που η αστυνομία έχει μπει ήδη στα Πανεπιστήμια και η καταστολή έχει ξεπεράσει κάθε όριο με συλλήψεις φοιτητών και φοιτητριών εντός Πανεπιστημιακών χώρων, η πλειοψηφία του ΔΣ μένει μόνο στα λόγια.

Την ώρα που συνάδελφοί μας στην καθαριότητα απολύονται, η πλειοψηφία του ΔΣ παρακολουθεί σιωπηρά.

Την ώρα που συνάδελφοί μας τίθενται σε αναστολή/απόλυση σε ένα καθεστώς υγειονομικού παραλογισμού και εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, η πλειοψηφία του ΔΣ δεν καταβάλει ούτε την ελάχιστη προσπάθεια να τους υπερασπιστεί.

Την ώρα που οι συνάδελφοί μας συμβασιούχοι συνεχίζουν να εργάζονται σε καθεστώς ομηρίας και επισφάλειας, ενώ κάθε 2 χρόνια που περνάνε «εξεταστική» όλο και κάποια/ος χάνει τη δουλειά της/του, η πλειοψηφία του ΔΣ σιωπά ή βαφτίζει τις απολύσεις "λήξη σύμβασης".

Τι έκανε λοιπόν η πλειοψηφία του ΔΣ τέσσερα χρόνια; Σίγουρα όχι Γενικές Συνελεύσεις, η τελευταία ήταν πριν τις προηγούμενες εκλογές. Με το ζόρι συγκαλούσε συνεδριάσεις ΔΣ, μια ανά τρεις μήνες και αν.

Η πλειοψηφία του ΔΣ αυτά τα τέσσερα χρόνια έστηνε ένα νέο μηχανισμό στο Πανεπιστήμιο.

Ένα μηχανισμό που “λύνει” τα προβλήματα όποιων εκείνη επιλέγει μέσω προνομιακών συνομιλιών και συνεννοήσεων με τη Διοίκηση, φροντίζοντας πάντα αυτά να εμφανίζονται ως προσωπικά και ποτέ ως αυτό που είναι: συλλογικά.

Ένα μηχανισμό που σε κάθε ευκαιρία συνηγορεί υπέρ της Διοίκησης και φροντίζει να την καλύπτει - αν και είναι εκτεθειμένη - στους/στις συναδέλφους/ισσες που διεκδικούν τα δικαιώματα τους.

Ένα μηχανισμό που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα μέσα στο Πανεπιστήμιο. Και σίγουρα όχι αυτά των εργαζομένων.

Οι μηχανισμοί όμως ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ με τη Διοίκηση. Βασικό μέλημά τους είναι η δημιουργία μιας αίσθησης “εργασιακής ειρήνης”, κάτι που εξυπηρετεί αφάνταστα τις Πρυτανικές Αρχές αλλά και τις κυβερνήσεις. Συναινούν αθόρυβα, δρουν παράλληλα και υπόγεια, στηρίζουν μόνο ημέτερους και πάνω και πρώτα απ' όλα, προστατεύουν τη Διοίκηση, με το αζημίωτο. Οι μηχανισμοί είναι όργανο της εργοδοσίας, ΟΧΙ των εργαζόμενων.

Οι μηχανισμοί κάνουν αυτό που έκανε τόσο καλά η πλειοψηφία του ΔΣ σέρνοντας ολόκληρο το Σύλλογο στην απραξία.

Αυτόν το σύλλογο θέλουμε;

Τον προηγούμενο μηχανισμό τον εκδιώξαμε το 2013. Στο χέρι μας είναι να σταματήσουμε και αυτόν που δημιουργείται εδώ και τέσσερα χρόνια.

Ο Σύλλογος πρέπει και πάλι να ζωντανέψει. Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό, ο μόνος τρόπος για να τον προστατεύσουμε, είναι η συμμετοχή μας. Να συμμετέχουμε στα ανοιχτά ΔΣ, να συμμετέχουμε στις Συνελεύσεις και αν το ΔΣ δεν τις καλεί, να τις καλούμε εμείς μαζεύοντας υπογραφές. Η Γενική Συνέλευση είναι το μόνο και το ΑΝΩΤΑΤΟ όργανο που μπορεί να ελέγχει τις πράξεις ενός ΔΣ και είναι το μόνο όργανο που μπορεί να πάρει αποφάσεις που έχουν τη δύναμη όλων των συναδέλφων.

Ας μην αφήσουμε το Σύλλογό μας να πέσει στα χέρια ενός νέου μηχανισμού.

Συμμετέχουμε μαζικά στις Γενικές Συνελεύσεις.

Συμμετέχουμε μαζικά στις εκλογές.

Στηρίζουμε τις δικές μας επιθυμίες και τα δικά μας συλλογικά συμφέροντα.

Νέος γύρος αναστολών – απολύσεων στο ΕΚΠΑ

Όπως είχαμε ενημερώσει από τις 19/10/2021, με απόφαση του Προέδρου της Επιτροπής του ΕΛΚΕ, κοινοποιήθηκαν αποφάσεις αναστολής εργασίας σε συμβασιούχους της Σχολής Επιστημών Υγείας.

Μέσω ανακοινώσεων και κινήσεων που ακολούθησαν, καλούσαμε την πλειοψηφία του Δ.Σ. καθώς και την ΟΔΠΤΕ να αντιδράσει, μην αφήνοντας χώρο και περιθώρια σε αυταρχικές τακτικές της Διοίκησης και να αγωνιστεί ενάντια στο μέτρο των αναστολών. Μέτρο που δεν είχε εφαρμοστεί σε κανένα Πανεπιστημιακό Ίδρυμα εκτός του ΕΚΠΑ. Απαιτούσαμε Γενική Συνέλευση εργαζομένων και κινητοποιήσεις για να αρθούν οι αναστολές και να επιστρέψουν οι συνάδελφοι στις θέσεις τους. Η επιλογή της πλειοψηφίας του Δ.Σ. ήταν, για ακόμα μια φορά συνάντηση, κεκλεισμένων των - ηλεκτρονικών πλέον - θυρών με τις πρυτανικές αρχές για την "αναίμακτη" διευθέτηση του ζητήματος.

Το αποτέλεσμα; Αν και η Διοίκηση επέστρεψε τους 3 από τους 4 συμβασιούχους - επικαλούμενη πως δεν μετέχουν σε κλινικές - προχώρησε στην ενσωμάτωση τού όρου υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού στις νέες συμβάσεις που υπέγραψαν οι συνάδελφοι συμβασιούχοι. Μια συναδέλφισσα παραμένει εκτός εργασίας μέχρι σήμερα. Να υπενθυμίσουμε βέβαια πως ο νόμος που επικαλείται η Διοίκηση και αφορά τα νοσοκομεία και τις Κλινικές δεν διαχωρίζει το πόστο εργασίας για να οδηγήσει σε αναστολή τους/τις εργαζόμενους/ες. Και αυτό το αναφέρουμε ΟΧΙ γιατί συμφωνούμε με την υποχρεωτικότητα αλλά για να τονίσουμε πως ο νόμος χρησιμοποιείται κατά το δοκούν από τη Διοίκηση και εφαρμόζεται συγκυριακά κατά πως τη βολεύει. Η ίδια άλλωστε Διοίκηση πληρώνει το μόνιμο και ΙΔΟΧ προσωπικό σαν να μην εργάζεται σε δομή Υγείας, χωρίς δηλαδή να καταβάλλει εδώ και χρόνια τα επιδόματα που αναλογούν στο προσωπικό αυτό. Η ίδια όμως Σχολή μεταλλάσσεται/βαφτίζεται σε Υγειονομική Δομή μόνο όταν πρόκειται να απολυθεί εργαζόμενος-η σε αυτή.

Ως Πρωτοβουλία Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθηνών, ό,τι προηγήθηκε δεν το θεωρούμε σε καμία περίπτωση επιτυχή διαχείριση του ζητήματος. Μια εργαζόμενη παραμένει σε αναστολή και η υποχρεωτικότητα ενσωματώθηκε σε συμβατικό όρο . Η σιωπή που ακολούθησε τα γεγονότα μας οδηγούσε μαθηματικά στο σήμερα.

Σήμερα, νέος γύρος αναστολών ξεκίνησε στη Σχολή Επιστημών Υγείας. Μια ακόμα συναδέλφισσα συμβασιούχος στην Οδοντιατρική βγήκε σε αναστολή και το μέτρο επεκτάθηκε και σε άλλες κατηγορίες προσωπικού. Η Διοίκηση του ΕΚΠΑ επιμένει στις πολιτικές διάκρισης και διαχωρισμού των πολιτών (βλ. υγειονομικούς σε σχέση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους) και τις εφαρμόζει απαρέγκλιτα ενώ έχει ανακοινωθεί από τον Υπουργό Υγείας Θ. Πλεύρη ως ημερομηνία " εξόδου από το σύστημα" (o sic όρος για την απόλυση των υπό αναστολή υγειονομικών) η 31η Μαρτίου.

Η Διοίκηση του ΕΚΠΑ επιλέγει να θέσει σε αναστολή και απόλυση στις 31 Μαρτίου εργαζόμενους/ες που δεν περισσεύουν σε καμία υπηρεσία. Άλλωστε, πέραν των αναστολών στη Σχολή Επιστημών Υγείας, από 1/9/2021 η ίδια Διοίκηση έχει υποχρεώσει σε αναστολή εργασίας δεκάδες εργαζόμενους-ες στο Αρεταίειο και το Αιγινήτειο , ακολουθώντας πιστά την κρατική πολιτική αποδυνάμωσης των Δομών Υγείας, ενισχύοντας ταυτόχρονα τον κοινωνικό αυτοματισμό μέσα στους κόλπους του ΕΚΠΑ αλλά και στα πανεπιστημιακά Νοσοκομεία.

Καταγγέλλουμε τις πολιτικές διαχωρισμού και διάκρισης του προσωπικού και απαιτούμε την άρση των αναστολών των συναδέλφων μας.

Καλούμε όλους-ες να αγωνιστούμε ενάντια στις διακρίσεις, τον κοινωνικό αυτοματισμό και τους τεχνητούς διαχωρισμούς, που προωθούνται με αφορμή την πανδημία σε όλον το Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα (πρόστιμα, ελέγχους, GREEN PASS κ.ά.)

Κανένας/Καμία συνάδελφος-ισσα, Κανένας/Καμία εργαζόμενος-η, στον Δημόσιο ή Ιδιωτικό τομέα σε αναστολή.

ΟΧΙ στην απόλυση του υγειονομικού προσωπικού στις 31 Μαρτίου 2022 - Να επιστρέψουν ΤΩΡΑ οι υγειονομικοί εργαζόμενοι-ες σε αναστολή.

ΟΧΙ στα πρόστιμα, τους ελέγχους και τα GRΕΕΝ PASS.

Κανένας μόνος, καμία μόνη στην αυθαιρεσία και τον ολοκληρωτισμό του Κράτους, του Κεφαλαίου και των εργοδοτών