Με αφορμή τις εκλογές που έρχονται, είναι μια καλή στιγμή να ανατρέξουμε στο παρελθόν και να θυμηθούμε, να κρίνουμε και να αξιολογήσουμε τη δράση του συνδικαλιστικού μας οργάνου που εκλέχτηκε το Μάρτιο του 2018.
Θα μπορούσαμε να την αξιολογήσουμε αν υπήρχε. Γιατί στην πραγματικότητα το ΔΣ κατάφερε μέσα σε τέσσερα χρόνια να είναι εντελώς ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ - τουλάχιστον ως συνδικαλιστικό όργανο που μάχεται για τους/τις εργαζόμενους-ες του ΕΚΠΑ. Η πλειοψηφία του ΔΣ, η σύμπραξη της Ενωτικής Αριστερής Παρέμβασης και της Ανεξάρτητης Πανεπιστημιακής Έκφρασης, φρόντισε γι’ αυτό με μεγάλη επιμέλεια και προσήλωση, μετατρέποντας το σύλλογο σε ένα ακίνδυνο για τη Διοίκηση, σώμα εργαζομένων.
Την ώρα που οι υποστελεχωμένες υπηρεσίες και οι υποδομές του Πανεπιστημίου διαλύονται, με ευθύνη και των Πρυτανικών Αρχών, η πλειοψηφία του ΔΣ “συμπάσχει” με τη Διοίκηση, η οποία “δεν μπορεί να κάνει τίποτα”.
Την ώρα που η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της, το πλήρες ξεπούλημα κάθε δημόσιας υπηρεσίας, τη διάλυση των δημόσιων δομών Υγείας και Πρόνοιας, την κατάργηση του συνδικαλισμού (στην ουσία των Σωματείων) και φυσικά και της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, η πλειοψηφία του ΔΣ βγάζει με το ζόρι μερικές ανακοινώσεις και αυτές κατόπιν πιέσεων των σχημάτων της μειοψηφίας.
Την ώρα που γίνονται προσπάθειες για απεργίες και κινητοποιήσεις και για ενεργοποίηση των εργαζομένων, η πλειοψηφία του ΔΣ απέχει και επιλέγει να μην ενημερώνει καν εγκαίρως τους/τις συναδέλφους. Ούτε καν παρίστανται άλλωστε στις κινητοποιήσεις.
Την ώρα που η αστυνομία έχει μπει ήδη στα Πανεπιστήμια και η καταστολή έχει ξεπεράσει κάθε όριο με συλλήψεις φοιτητών και φοιτητριών εντός Πανεπιστημιακών χώρων, η πλειοψηφία του ΔΣ μένει μόνο στα λόγια.
Την ώρα που συνάδελφοί μας στην καθαριότητα απολύονται, η πλειοψηφία του ΔΣ παρακολουθεί σιωπηρά.
Την ώρα που συνάδελφοί μας τίθενται σε αναστολή/απόλυση σε ένα καθεστώς υγειονομικού παραλογισμού και εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, η πλειοψηφία του ΔΣ δεν καταβάλει ούτε την ελάχιστη προσπάθεια να τους υπερασπιστεί.
Την ώρα που οι συνάδελφοί μας συμβασιούχοι συνεχίζουν να εργάζονται σε καθεστώς ομηρίας και επισφάλειας, ενώ κάθε 2 χρόνια που περνάνε «εξεταστική» όλο και κάποια/ος χάνει τη δουλειά της/του, η πλειοψηφία του ΔΣ σιωπά ή βαφτίζει τις απολύσεις "λήξη σύμβασης".
Τι έκανε λοιπόν η πλειοψηφία του ΔΣ τέσσερα χρόνια; Σίγουρα όχι Γενικές Συνελεύσεις, η τελευταία ήταν πριν τις προηγούμενες εκλογές. Με το ζόρι συγκαλούσε συνεδριάσεις ΔΣ, μια ανά τρεις μήνες και αν.
Η πλειοψηφία του ΔΣ αυτά τα τέσσερα χρόνια έστηνε ένα νέο μηχανισμό στο Πανεπιστήμιο.
Ένα μηχανισμό που “λύνει” τα προβλήματα όποιων εκείνη επιλέγει μέσω προνομιακών συνομιλιών και συνεννοήσεων με τη Διοίκηση, φροντίζοντας πάντα αυτά να εμφανίζονται ως προσωπικά και ποτέ ως αυτό που είναι: συλλογικά.
Ένα μηχανισμό που σε κάθε ευκαιρία συνηγορεί υπέρ της Διοίκησης και φροντίζει να την καλύπτει - αν και είναι εκτεθειμένη - στους/στις συναδέλφους/ισσες που διεκδικούν τα δικαιώματα τους.
Ένα μηχανισμό που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα μέσα στο Πανεπιστήμιο. Και σίγουρα όχι αυτά των εργαζομένων.
Οι μηχανισμοί όμως ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ με τη Διοίκηση. Βασικό μέλημά τους είναι η δημιουργία μιας αίσθησης “εργασιακής ειρήνης”, κάτι που εξυπηρετεί αφάνταστα τις Πρυτανικές Αρχές αλλά και τις κυβερνήσεις. Συναινούν αθόρυβα, δρουν παράλληλα και υπόγεια, στηρίζουν μόνο ημέτερους και πάνω και πρώτα απ' όλα, προστατεύουν τη Διοίκηση, με το αζημίωτο. Οι μηχανισμοί είναι όργανο της εργοδοσίας, ΟΧΙ των εργαζόμενων.
Οι μηχανισμοί κάνουν αυτό που έκανε τόσο καλά η πλειοψηφία του ΔΣ σέρνοντας ολόκληρο το Σύλλογο στην απραξία.
Αυτόν το σύλλογο θέλουμε;
Τον προηγούμενο μηχανισμό τον εκδιώξαμε το 2013. Στο χέρι μας είναι να σταματήσουμε και αυτόν που δημιουργείται εδώ και τέσσερα χρόνια.
Ο Σύλλογος πρέπει και πάλι να ζωντανέψει. Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό, ο μόνος τρόπος για να τον προστατεύσουμε, είναι η συμμετοχή μας. Να συμμετέχουμε στα ανοιχτά ΔΣ, να συμμετέχουμε στις Συνελεύσεις και αν το ΔΣ δεν τις καλεί, να τις καλούμε εμείς μαζεύοντας υπογραφές. Η Γενική Συνέλευση είναι το μόνο και το ΑΝΩΤΑΤΟ όργανο που μπορεί να ελέγχει τις πράξεις ενός ΔΣ και είναι το μόνο όργανο που μπορεί να πάρει αποφάσεις που έχουν τη δύναμη όλων των συναδέλφων.
Ας μην αφήσουμε το Σύλλογό μας να πέσει στα χέρια ενός νέου μηχανισμού.
Συμμετέχουμε μαζικά στις Γενικές Συνελεύσεις.
Συμμετέχουμε μαζικά στις εκλογές.
Στηρίζουμε τις δικές μας επιθυμίες και τα δικά μας συλλογικά συμφέροντα.
