Στον εργασιακό παράδεισο δε χρειάζεται να αγχωνόμαστε
Οι εκλογές για την ανάδειξη νέου Δ.Σ. του συλλόγου μας έγιναν στις 10 Μαρτίου.
Έκτοτε, το Δ.Σ. συνεκλήθη μία και μόνη φορά. Για να απονεμηθούν οι τίτλοι του Προέδρου, του Γραμματέα, και να κατανεμηθούν τα υπόλοιπα «αξιώματα».
Η συνεδρίαση για προγραμματισμό δράσης εκκρεμεί ακόμα.
Ίσως γιατί, με βάση μια άποψη, δε χρειάζεται προγραμματισμός δράσης. Ίσως γιατί, με βάση την ίδια άποψη, δε χρειάζεται δράση.
Στο διάστημα από τις 10 Μαρτίου μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το καταστατικό του συλλόγου και παρά τις διακοπές του Πάσχα, το Δ.Σ. θα έπρεπε να έχει συνεδριάσει δύο φορές.
Δε συνεδρίασε.
Ίσως γιατί, για κάποιους, όλα έβαιναν καλώς.
Αν αυτή η πρακτική εκφράζει τις συνθήκες στις οποίες ζούμε και δουλεύουμε, τότε…
… φαίνεται ότι το Ε.Κ.Π.Α. αποτελεί έναν εργασιακό παράδεισο, στον οποίο δε χρειάζεται να δραστηριοποιείται το όργανο που εκπροσωπεί τους/τις εργαζόμενους/ες, ούτε ασφαλώς αυτοί/ες οι ίδιοι/ες.
… φαίνεται ότι οι εργαζόμενοι/ες στο Ε.Κ.Π.Α., ως απασχολούμενοι/ες σε ένα από τα πανεπιστήμια της χώρας, παρά τα κείμενα διαβούλευσης που επικρέμονται πάνω από αυτά, δεν έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν.
… φαίνεται ότι οι εργασιακές σχέσεις και οι συνθήκες διαβίωσης που διαμορφώνονται κάθε μέρα, στη μετά-ΔΝΤ εποχή, στη χώρα δεν τους/τις αφορούν. Δεν τους/τις αγγίζουν.
Αν έτσι είχαν τα πράγματα…
… το Δ.Σ. ενός συλλόγου διοργάνωσης χοροεσπερίδων ή αθλοπαιδιών θα είχε περισσότερους λόγους να δραστηριοποιείται από συνδικαλιστικά όργανα που θα είχαν το περιθώριο να αποφεύγουν να ασκούν τα καθήκοντά τους.
Αν αντιλαμβανόμασταν τον εαυτό μας…
… σαν αυτό που μας παρουσιάζουν, μια «ευνοημένη κλίκα δημοσίων υπαλλήλων» [αορίστου χρόνου οι μισοί βέβαια, για να μη συμπεριλάβουμε τους συναδέλφους συμβασιούχους…], ένα «”ρετιρέ” που ζει εις βάρος της υγιούς, παραγωγικής βάσης της κοινωνίας», μπορεί και να ήμασταν ευχαριστημένοι/ες με αυτού του είδους τη συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Μπορεί και να ήμασταν ευχαριστημένοι/ες με αυτή την ποιότητα ΖΩΗΣ.
Δε βλέπουμε όμως έτσι τον εαυτό μας.
Δεν είμαστε ευχαριστημένοι μ’ αυτό που ζούμε.
Και δε θεωρούμε ότι αυτού του είδους η συνδικαλιστική πρακτική μας κάνει.
Θέλουμε ένα όργανο εκπροσώπησης κι ένα σύλλογο που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές μας ανάγκες.
Στην κατεύθυνση αυτή:
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- Συνεδρίαση του Δ.Σ. κάθε 15θήμερο [όπως προβλέπεται από το καταστατικό, άρθρο 17, παρ. 1]. Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων οφείλουν να συνεδριάζουν ακόμα και στη [μάλλον απίθανη] περίπτωση που δεν έχουν τίποτα να πουν. Η συνεδρίαση του Δ.Σ. πρέπει να αποτελεί μια καθορισμένη και σταθερή συνάντηση την οποία οι συνάδελφοι να μπορούν να χρησιμοποιήσουν σαν βήμα για να θέσουν τα προβλήματά τους.
- Συνεδριάσεις απογευματινές κι ανοιχτές. Για να δίνεται η δυνατότητα σε όποιον/α εργαζόμενο/η θέλει να τις παρακολουθήσει, να δει πώς λειτουργούν οι εκπρόσωποί του/ης, να συμβάλει στο διάλογο, να θέσει ζητήματα και να συνδιαμορφώσει αποφάσεις.
- Που να ανακοινώνονται [και η ημερήσια διάταξή τους], οι τακτικές, τουλάχιστον τρεις μέρες πριν, για να έχουν όλοι/ες οι ενδιαφερόμενοι/ες το χρόνο να προετοιμαστούν και να κανονίσουν τις εργασιακές τους υποχρεώσεις ώστε να μπορούν να παραστούν [Αυτή η ρύθμιση θα ήταν χρήσιμη και για τα μέλη του ΔΣ: ορισμένοι/ες δουλεύουμε χωρίς ιδιαίτερη ευελιξία στο πρόγραμμά μας].
- Τήρηση πρακτικών των συνεδριάσεων [άρθρο 17, παρ. 8 του καταστατικού] και διασφάλιση πρόσβασης όλων σε αυτά. Τέρμα πια με τις κλειστές διαδικασίες, τις προφορικές συνεννοήσεις, τις αποφάσεις που χάνονται στο δρόμο κι αμφισβητείται ότι κάποτε λήφθησαν: Όλοι και όλες να ξέρουμε τι έχει υποστηρίξει κάθε μέλος του ΔΣ, για να μπορούμε να κρίνουμε τη στάση και τις θέσεις, την ειλικρίνεια και τη συνέπειά του.
- Ενημέρωση, γραπτή και δημόσια, για τις συναντήσεις του Δ.Σ. με την εργοδοσία. Όλα τα μέλη του συλλόγου δικαιούνται να ξέρουν τι συζητείται και τι συνεννοήσεις γίνονται με τη διοίκηση. Και το Δ.Σ. οφείλει να ενημερώνει για κάθε πρωτοβουλία που παίρνει η οποία επηρεάζει τις ζωές των εργαζόμενων.
- Γραφεία του συλλόγου ανοιχτά: Διαθέσιμα μία μέρα την εβδομάδα για κάθε παράταξη και μία για όποια ομάδα εργαζομένων θέλει να τα χρησιμοποιήσει για συνεδριάσεις και συζητήσεις. Η μία που μένει να διατίθεται στο προεδρείο του ΔΣ για τις δραστηριότητές του.
- Τακτικές Γ.Σ. δύο φορές το χρόνο. Για συζήτηση ανοιχτή όλων των ζητημάτων που τίθενται. Και έκτακτες με βάση τις ανάγκες.
Μετά απ’ όλα αυτά…
… αναμένουμε τον προσδιορισμό της ημερομηνίας και ώρας της επόμενης συνεδρίασης του Δ.Σ. Κι αναμένουμε την τοποθέτηση όλων των μελών του σε σχέση με τα παραπάνω.
Η εφαρμογή της αρχής της διαφάνειας δεν εξαρτάται από την πλειοψηφία ή όποιους συμμάχους αυτή καταφέρνει να βρει κάθε φορά.
Η μία θέση στο Δ.Σ., με την οποία βρεθήκαμε μετά την παραίτηση της συναδέλφου από την Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση Τ. Γόντικα, δεν αποτελεί παρά εκείνη τη χαραμάδα που μας επιτρέπει να βλέπουμε από πιο κοντά τις διεργασίες σε επίπεδο εκπροσώπησης και διοίκησης -τουλάχιστον εκείνες που λαμβάνουν χώρα ενώπιών μας. Δεν έχει καμιά αξία αν μείνουμε να τη διαχειριζόμαστε ως Πρωτοβουλία Εργαζομένων. Έχει αξία αν αποτελέσει ένα μέσο ενημέρωσης κι ένα βήμα έκφρασης όλων εκείνων που όλα τα προηγούμενα χρόνια έμεναν έξω από τις διαδικασίες, χωρίς να ξέρουν στοιχειωδώς τι γίνεται, χωρίς να ερωτώνται ποτέ τι πρέπει να γίνει.
Στη διαδικασία αυτή θεωρούμε ότι όλοι/ες κρινόμαστε.
Πρωτοβουλία Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθηνών
