Για το πρώτο μέρος,
βλ. ανακοίνωση Πρωτοβουλίας 20/10/2016
Το τελευταίο διάστημα, εργαζόμενοι,
ο ένας μετά τον άλλο, μετακινούνται στον ΕΛΚΕ. Χωρίς να έχει προηγηθεί ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ με τους ίδιους τους
ενδιαφερόμενους, μια ωραία πρωία,
συνάδελφοι λαμβάνουν ένα έγγραφο με την απόφαση μετακίνησής τους. Η
συναίνεση του εργαζόμενου, παρά τη σαφή
δέσμευση της Διοίκησης σε συναντήσεις του ΔΣ μαζί της για το αντίθετο, δεν
έχει καμιά σημασία, αρκεί –προφανώς- να υπάρχει αυτή του προϊσταμένου,
Προέδρου, Διευθυντή ή όποιου άλλου.
Αφού υπενθυμίσουμε για μια ακόμη φορά ότι τα
μέλη ΔΕΠ δεν έχουν καμιά αρμοδιότητα επί ζητημάτων διοικητικού προσωπικού, από
τις περιπτώσεις που έχουν φτάσει στο Σύλλογο προκύπτουν τα εξής:
1. Πρόκειται για απολύτως ΜΗ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΕΣ μετακινήσεις. Δεν προηγείται ούτε προφορική ενημέρωση των
ενδιαφερόμενων, ούτε λαμβάνονται υπόψη τα υπηρεσιακά προβλήματα που αυτοί
επισημαίνουν αφού τους γνωστοποιηθεί η απόφαση της Διοίκησης. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται σαν πιόνια
στη σκακιέρα που απλώς μετακινούνται χωρίς να έχει καμιά σημασία η δική τους
κατάσταση.
2. Οι εργαζόμενοι που μετακινούνται αφήνουν πίσω τους σημαντικά κενά στις
υπηρεσίες από τις οποίες απομακρύνονται. Συνέβη μάλιστα και το ακραίο, να κλείσει υπηρεσία την οποία εξυπηρετούσε ένας και μόνο υπάλληλος σε όλο το
ΕΚΠΑ που μετακινήθηκε, με αποτέλεσμα να
μείνουν στο αέρα οι φοιτητές που απευθύνονταν σε αυτήν.
3. Η προηγούμενη πολυετής εργασιακή εμπειρία
των εργαζομένων πετιέται στα σκουπίδια.
Οι συνάδελφοι καλούνται να ξεκινήσουν από την αρχή ως απολύτως ανειδίκευτοι σε μια νέα υπηρεσία, αφήνοντας κενά σε
εκείνη από την οποία φεύγουν, ενώ παράλληλα η μετακίνησή τους στον ΕΛΚΕ δε
συνεισφέρει στη μείωση του όγκου εργασίας που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι
συνάδελφοι σ’ αυτόν.
4. Υπάλληλοι που επί χρόνια παρέμεναν
σε μια υπηρεσία ως απολύτως απαραίτητοι, εν
μία νυκτί χαρακτηρίζονται «αχρείαστοι». Είναι απορίας άξιο, πώς αλλάζουν τα
δεδομένα από τη μια στιγμή στην άλλη…
5. Αρκετοί μετακινούμενοι συνάδελφοι
φαίνεται ότι παρουσιάζουν –τυχαία, ενδεχομένως;- ένα κοινό χαρακτηριστικό: έχουν μόλις επιστρέψει από εκπαιδευτική άδεια. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα,
το έγγραφο μετακίνησης φτάνει στην υπηρεσία κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής
άδειας του εργαζομένου. Φαίνεται ότι η βούληση
για επιμόρφωση επιβραβεύεται… από το Ίδρυμα επί «ποινή» μετακίνησης. Χειρισμοί
αυτού του είδους από πλευράς Διοίκησης, όχι απλά δεν επιλύουν ζητήματα, αλλά καθιστούν
στη συνείδηση των εργαζομένων την τοποθέτηση στον ΕΛΚΕ δυσμενή μετακίνηση με «τιμωρητικό»
χαρακτήρα.
Σε γενικές γραμμές, φαίνεται ότι η
πίεση που ασκήθηκε τους τελευταίους μήνες από τη Διοίκηση για «θυσία»
προσωπικού από όλες τις υπηρεσίες προς ενίσχυση του ΕΛΚΕ απέδωσε. Προϊστάμενοι
πιέστηκαν να αποδεχθούν ότι π.χ. συνάδελφοι σε εκπαιδευτική άδεια δεν ήταν
απαραίτητοι στην υπηρεσία τους και μπορούσαν να μετακινηθούν. Ενδεχομένως,
κάποιοι δεν όρθωσαν επαρκώς το ανάστημά τους για να υπερασπίσουν την υπηρεσία
της οποίας προΐστανται, κι αυτό θα
πρέπει να καταγραφεί στα αρνητικά, αλλά οι εξαρτήσεις από τη Διοίκηση και
τα μέλη ΔΕΠ παραμένουν –δυστυχώς- ισχυρές. Υψηλά ιστάμενοι αποφάσισαν να
κλείσουν υπηρεσίες θεωρούμενες «δευτερεύουσες» για να περισώσουν άλλες. Όταν η πίεση αυξάνεται, και τα ζητήματα
αντιμετωπίζονται μεμονωμένα, χωρίς συντονισμένες και μαζικές παρεμβάσεις του
Συλλόγου μας, τα αποτελέσματα είναι ολέθρια.
Έχει καταστεί σαφές πλέον ότι,
όπως γράφουμε σταθερά στις ανακοινώσεις μας εδώ και μήνες, ο πρόσφατος νόμος
του ΣΥΡΙΖΑ (4386/2016), ο οποίος υλοποιεί μνημονιακές προτεραιότητες, μετέτρεψε
τους ΕΛΚΕ σε βασική υπηρεσία εξασφάλισης χρηματοδότησης των Πανεπιστημίων. Οι
συνάδελφοι που εργάζονται στον ΕΛΚΕ αντιμετωπίζουν πλέον μεγαλύτερη πίεση και ο
όγκος δουλειάς τους αυξάνεται.
Το τέλος της ιστορίας της κρατικής
χρηματοδότησης, σηματοδοτεί μια νέα εποχή κατά την οποία οι υπηρεσίες στήριξης της εκπαιδευτικής διαδικασίας,
εξυπηρέτησης των φοιτητών, υγιεινής και ασφάλειας, κ.α. αντιμετωπίζονται ως
εάν να μην έχουν καμιά σημασία.
Αποψιλώνονται συνεχώς για να διασφαλίζεται η ροή χρημάτων από «άλλες πηγές» και
οι εργαζόμενοι που μένουν να καλύπτουν τις θεμελιώδεις
λειτουργίες των Πανεπιστημίων είναι όλο και πιο λίγοι και η δουλειά τους
εντατικοποιείται συνεχώς, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν καθημερινά και τη –δικαιολογημένη-
δυσαρέσκεια των εξυπηρετούμενων.
Η πολιτική αυτή επιλογή, την οποία
αποδέχεται η Διοίκηση του ΕΚΠΑ, ακολουθώντας κατά γράμμα τις κυβερνητικές και
μνημονιακές προτεραιότητες, έχει απτά αποτελέσματα στις πλάτες μας: «υποχρεωτική κινητικότητα» προς ΕΛΚΕ, υπηρεσίες που μένουν με κενά τα οποία δεν
υπάρχει ελπίδα να αναπληρωθούν, με όσους από μας παραμένουν σ’ αυτές να
τρέχουν να καλύψουν τη συνεχώς αυξανόμενη έλλειψη προσωπικού.
Η Διοίκηση του ΕΚΠΑ καλά θα κάνει επιτέλους να απαιτήσει κρατική χρηματοδότηση
και προσλήψεις προσωπικού. Με το να μπαλώνει τις τρύπες στη μια υπηρεσία
δημιουργώντας κενά σε άλλες νομιμοποιεί την πολιτική που βάζει τέλος στο
Πανεπιστήμιο όπως το ξέραμε.
Οι εργαζόμενοι οφείλουμε να
παραμείνουμε σταθερά στις θέσεις μας:
ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΩΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ. ΠΡΟΣΛΗΨΗ
ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΑΙΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΩΡΑ
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, ΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ, ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ Α.Ε.
ΕΜΕΙΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ. ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ
ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ. ΠΡΟΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
Καλούμε το ΔΣ του Συλλόγου να πάρει τώρα δημοσίως θέση. Διευθετήσεις σε ατομική βάση δεν
επιλύουν κανένα ζήτημα, ούτε και έχουν αποτέλεσμα. Η κατηφόρα έχει ήδη αρχίσει και θα συνεχιστεί εάν δεν πάρει ο
Σύλλογός μας θέση μαζικά και ανοιχτά ενάντια σε αποφάσεις της Διοίκησης που
διαλύουν ζωές και υπηρεσίες, ενάντια στις πολιτικές που οδηγούν στην καταστροφή
του δημόσιου Πανεπιστημίου και στην περαιτέρω επιδείνωση των συνθηκών που οι
φοιτητές αντιμετωπίζουν κάθε μέρα.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
