Η Διοίκηση του ΕΚΠΑ απολύει ΞΑΝΑ το συνάδελφό μας, Γενικό Γραμματέα του Συλλόγου μας και μέλος του Κ.Σ. της ΟΔΠΤΕ, Δημήτρη Αντωνίου.
Οι πρυτανικές αρχές είχαν αποφασίσει την ΑΠΟΛΥΣΗ του Δημήτρη από την πρώτη στιγμή. Είχαν αποφασίσει τη μήνυση κατά του μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ Παντελή Βαϊνά, συντεταγμένα και όχι, όπως παρουσιάστηκε, σαν μια κίνηση προσωπική ενός Αντιπρύτανη. Είχαν αποφασίσει τις διώξεις συνειδητά και απόλυτα όσων έμπρακτα αντιστάθηκαν στις επιταγές της κυβέρνησης.
Η αυθαιρεσία και ο αυταρχισμός της Διοίκησης του ΕΚΠΑ εκδηλώθηκε πριν καλά-καλά λήξει η κινητοποίηση στο ΚΛΕΙΔΙ. Με την εντολή για ΕΔΕ. Συνεχίστηκε την επόμενη μέρα με την -χωρίς νομική βάση- αναστολή της σύμβασης του Δ. Αντωνίου και την απόλυσή του στη συνέχεια. Με τη μήνυση κατά του Π. Βαϊνά λίγο αργότερα. Με μια ΕΔΕ με συνεχείς διαδικαστικές παρατυπίες, αλλαγές χώρου τελευταία στιγμή σε ελεγχόμενα από τη Διοίκηση «εδάφη», όσο πιο μακριά γίνεται από κινητοποιήσεις, με αλλαγή του διεξάγοντος στη μέση της διαδικασίας, με τις ερωτήσεις κατά τη διάρκεια των καταθέσεων σε «φιλικό» εργοδοτικό κλίμα, μπας και μπερδέψουμε τους ρόλους μας και γίνουμε όλοι μια παρέα που θα καταλήξει να πει αυτό που ήθελαν να καταγραφεί, ερωτήσεις που στόχευαν να τους παράσχουν το απαραίτητο οπλοστάσιο για την απόλυση, τη μήνυση και τις διώξεις. Δεν πήραν αυτό που ήθελαν.
Υπό την πίεση των κινητοποιήσεών μας, με αποφάσεις σωματείων, ομοσπονδιών και της ΑΔΕΔΥ, υπό τον βομβαρδισμό των μέιλ της Πρυτανείας με ψηφίσματα κάθε μέρα, με τη δυναμική συμμετοχή των φοιτητών, η απόφαση για την απόλυση πάρθηκε πίσω. Ο Δ. Αντωνίου υπέγραψε μία σύμβαση (αρχές Μαΐου με αρχές Ιουλίου) και είχε συμφωνηθεί να υπογράψει δεύτερη τώρα (αρχές Ιουλίου με τέλη Δεκεμβρίου).
Φυσικά, οι υποχωρήσεις των αφεντικών έχουν πάντα ένα αν: Αν και όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν επανέρχονται στο εκδικητικό τους πλάνο. Εν μέσω αδειών των εργαζομένων και εξεταστικής των φοιτητών, η Διοίκηση του ΕΚΠΑ ξαναχτυπάει. Ανοίγει ξανά τον πόλεμο.
Κι εμείς όμως, δεν είμαστε απροετοίμαστοι. Δεν εφησυχάσαμε ποτέ. Είμαστε εδώ για να δώσουμε ξανά τη μάχη μέχρι την τελική νίκη. Αν νομίζουν ότι ξεμπέρδεψαν μαζί μας, κάνουν λάθος.
Εξάλλου, μας υπενθύμισαν με τη στάση τους στο ενδιάμεσο το καθήκον μας. Όταν Αντιπρύτανης δήλωσε ανοιχτά σε τυχαία συνάντηση με μέλη του ΔΣ ότι δεν πρόκειται να δεχθεί το συνδικαλιστικό μας όργανο με τον Δ. Αντωνίου μέσα. Όταν είπε ότι αμφισβητεί την εκλογή του. Αμφισβητώντας στην ουσία όχι μόνο το Γενικό Γραμματέα ενός συλλόγου, αλλά κάθε μέλος του και την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ του να επιλέγει την εκπροσώπησή του. Αμφισβητώντας ακόμα και το αποτέλεσμα των εκλογών συνολικά, τους συσχετισμούς που προέκυψαν από αυτές, το τέλος της απόλυτης πλειοψηφίας λογικών συνδιαλλαγής και «συνεννόησης» με τη Διοίκηση. Ενόχλησε η αλλαγή σελίδας του Συλλόγου. Ένα άλλο ΔΣ θα τους βόλευε περισσότερο, αναμφίβολα. Με τη μόνη διαφορά ότι καμιά εργοδοσία δεν έχει δικαίωμα να αποφασίσει ποιος θα εκπροσωπήσει τους εργαζόμενους, να επιλέξει με ποιους θα συνομιλήσει, να εγκρίνει, να διορίσει. Μόνο στα εργοδοτικά σωματεία γίνονται αυτά. Εμείς δε θα επιτρέψουμε να γίνει το σωματείο μας όργανο της Διοίκησης και του κράτους, συνδιαχείρισης, συναίνεσης και υποταγής.
Στο τέλος - τέλος, ας δεχθούν την ήττα και τα λάθη τους: Η δική τους στάση μετά την κινητοποίηση στο ΚΛΕΙΔΙ εξόργισε τους εργαζόμενους του ΕΚΠΑ, τους ένωσε ακόμα περισσότερο και τους/ΜΑΣ έκανε να επιστρέψουμε μαχητικά στο Σύλλογό μας.
Την αμφισβήτηση της συνδικαλιστικής μας δράσης την παίρνουμε «προσωπικά». Μακριά τα χέρια τους από τις διαδικασίες μας.
Σήμερα, ξανά, ο συνάδελφός μας απολύεται.
Σήμερα, ξανά, είμαστε εδώ.
ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ.
Προφανώς το ΕΚΠΑ είναι σε πλήρη εναρμόνιση με όλο το υπόλοιπο κράτος και την κυβέρνηση που κυνηγά και διώκει με κάθε τρόπο τον κόσμο του αγώνα και της ανυπακοής, που διεκδικεί και κερδίζει και δεν αποδέχεται να σιωπά και να ηττάται. Δεν είναι τυχαίες οι διώξεις στους εκπαιδευτικούς, στα λιμάνια, στις γειτονιές, η σωρεία πειθαρχικών και δικαστικών διώξεων που φορτώνονται στην πλάτη του κινήματος. Δεχόμαστε μια επίθεση που θέλει να μας κάμψει, να μας πειθαρχήσει, να μας επιβάλει τη σιωπή, να μη μιλάμε. Και το Πανεπιστήμιο Αθηνών, χώρος θεωρητικά της ελεύθερης διακίνησης ιδεών πρωτοστατεί για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες, στην επιβολή μιας κεντρικής πολιτικής ποινικοποίησης της κοινωνικής και συνδικαλιστικής δράσης. Η επιμονή τους αποδεικνύει ότι παραμένει ενεργό το διακυβευμα, το να μη μετατραπεί το Πανεπιστήμιο σε αποστειρωμένο χώρο όπου δε θα επιτρέπεται η διεκδίκηση και η κινηματική δράση. Και δε θα μετατραπεί.
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ.
Με όλους τους φυσικούς μας συμμάχους, εργαζόμενους εντός και εκτός ΕΚΠΑ, φοιτητές, σωματεία και συλλογικότητες.
ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΕΔΩ.
Καλούμε τους συναδέλφους μας άλλων κλάδων στο ΕΚΠΑ, το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τους φοιτητές, τα σωματεία και τις συλλογικότητες, να σταθούν για μια ακόμα φορά πλάι μας.
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
ΚΑΝΕΝΑΣ-ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΟΣ-Η ΤΟΥ.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΞΑΝΑ.
Η σιγή που επιχειρούν να επιβάλουν μέσα από το φόβο σε εργαζόμενους και φοιτητές θα γίνει φωνή εναντίον τους.
ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΟΥΤΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ, ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΑΣ
ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΩΡΑ ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΜΑΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ
