Αυτές τις μέρες διεξάγεται στα ΜΜΕ μια συζήτηση με αφορμή το θέμα του
δημοψηφίσματος. Μια συζήτηση που εξαντλείται στη μονότονη αναπαραγωγή
επιχειρημάτων που αγνοούν τις πραγματικές συνθήκες στην ελληνική
κοινωνία.
Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, επιχειρηματίες, εκπρόσωποι
εργοδοτικών οργανώσεων και “παραγωγικών φορέων”, άνθρωποι της
“πραγματικής οικονομίας”, αλλά και του θεάματος, επιδεικνύουν το βαθύ
“πόνο” τους για τον «απλό πολίτη που ταλαιπωρείται αυτές τις μέρες».
Ο πόνος τους για τον “απλό πολίτη” όμως είναι και ΟΨΙΜΟΣ και
ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟΣ.
Ο ίδιος “απλός πολίτης”, συνταξιούχος, εργαζόμενος στο
δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, άνεργος, κ.α. ταλαιπωρείται ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ
λόγω μνημονίου. Πέρασε δύο χειμώνες χωρίς θέρμανση, ξέχασε τι θα πει
στοιχειωδώς ικανοποιητικές συνθήκες διαβίωσης, χάνει καθημερινά
εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, στερείται τη δημόσια περίθαλψη
και παιδεία, μένει άνεργος, χρωστάει στην εφορία και την τράπεζα, πέφτει
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΙΑΣ.
Κι όλα αυτά λόγω μνημονιακών
μέτρων. Στα οποία ΚΑΝΕΝΑΣ απ’ όλους αυτούς που μιλάνε σήμερα δεν
αντιτάχθηκε. Ολόκληρο το σύμπλεγμα των ιδιωτικών ΜΜΕ και των συμφερόντων
πίσω από αυτά, στήριξε τις μνημονιακές πολιτικές για να αυξήσει τα
κεφάλαιά του, ΕΝΑΝΤΙΑ στον “απλό πολίτη” για τον οποίο δήθεν κόπτεται
σήμερα.
Μιλάνε ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ. Ας τους υπενθυμίσουμε λοιπόν
ότι, ο “απλός πολίτης” δεν έκανε ποτέ αναλήψεις από ΑΤΜ ύψους 60€ την
ημέρα, γιατί πολύ απλά δεν είχε τόσα λεφτά. Κι αν έθετε ζήτημα αύξησης
των απολαβών του για να έχει, όλοι αυτοί που σήμερα εξανίστανται ΔΕ ΘΑ
ΤΟΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑΝ.
Ήδη σήμερα άλλωστε, όλοι αυτοί, περισσότερο ή
λιγότερο επιφανή στελέχη του μνημονιακού μετώπου, λένε ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ότι ο
συνταξιούχος, ο εργαζόμενος, ο άνεργος ΟΦΕΙΛΕΙ να υποστεί νέες
περικοπές, να πληρώσει το κόστος για μια ακόμη φορά.
Και πρώτα
απ’ όλους, εμείς, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο. Στην αντίληψη όλων αυτών
άλλωστε είμαστε “ΚΗΦΗΝΕΣ” που ζούμε εις βάρος των “υπολοίπων”. Ποιων
“υπολοίπων”;
Μα, των αφεντικών που “επενδύουν” στην Ελλάδα μόνο
με άμεση ή έμμεση κρατική επιχορήγηση… Για τα οποία η μείωση του
κοινωνικού κράτους, το να μην υπάρχει υγεία, παιδεία, ασφάλιση, είναι
προϋπόθεση για να αυξήσουν κι άλλο τα κέρδη τους. Το να μην έχουμε ΕΜΕΙΣ
ΤΙΠΟΤΑ, είναι προϋπόθεση για να τα έχουν ΑΥΤΟΙ ΟΛΑ.
ΟΧΙ, δεν είμαστε ΟΛΟΙ ίδιοι. ΟΧΙ, δεν έχουμε ΟΛΟΙ τα ίδια συμφέροντα.
Τα κροκοδείλια δάκρυα στο όνομα του “απλού πολίτη” κι η “συμπάθεια” για
το δράμα του, το δράμα ΜΑΣ, δεν είναι παρά μέρος της επιχείρησης
χειραγώγησής ΜΑΣ. Με στόχο όχι απλά να πούμε «ναι» σε ένα δημοψήφισμα,
αλλά, ΕΝΤΡΟΜΟΙ και ΣΑΣΤΙΣΜΕΝΟΙ, να αποδεχτούμε αυτό που ακούμε συνέχεια
τόσες μέρες, το “πάση θυσία”, δηλαδή τα χειρότερα μέτρα εναντίον μας,
δηλαδή τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ θυσία. Για να μείνουν αλώβητα τα αφεντικά των ΜΜΕ και
των επιχειρήσεων που αν πλήρωναν ΟΣΑ ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΘΑ ΕΦΤΑΝΑΝ για να
καλυφθούν μισθοί, συντάξεις, δάνεια, κ.α.
ΕΜΕΙΣ ψηφίσαμε ΟΧΙ στα
μνημονιακά μέτρα, απεργώντας επί 3,5 μήνες για ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΛΥΘΟΥΝ οι
συνάδελφοί μας. ΕΜΕΙΣ ψηφίσαμε ΟΧΙ, δίνοντας έναν αγώνα που ανέτρεψε το
βασικό πυλώνα του μνημονίου, τις ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ.
ΕΜΕΙΣ
ξέρουμε καλά, ότι θεμελιώδη στοιχεία κάθε συμφωνίας θα είναι νέες
απολύσεις, περαιτέρω μειώσεις μισθών, αυξήσεις φόρων και καταργήσεις
υπηρεσιών, περαιτέρω μείωση του κοινωνικού κράτους. Ξέρουμε ότι τα νέα
μέτρα ΘΑ ΘΙΞΟΥΝ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΖΩΕΣ.
Η συνεχής παρουσίαση ΜΙΑΣ ΚΑΙ
ΜΟΝΗΣ άποψης στα ΜΜΕ, η επανάληψη ξανά και ξανά επιχειρημάτων που
πρώτοι εξέφρασαν οι εκπρόσωποι των δανειστών, το μένος που εκφράζεται
εναντίον όποιου έστω ψελλίζει “OXI”, οι εκβιασμοί εναντίον εργαζομένων
ότι αν δεν ψηφίσουν “NAI” δε θα πληρωθούν, δείχνει ότι ΑΥΤΟΙ δεν
επιτρέπουν σε κανέναν να παίξει με τα συμφέροντά τους. Ε, λοιπόν, κι
ΕΜΕΙΣ δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να παίζει με τις δικές μας ζωές.
Δεν είναι η ελληνική οικονομία το πρόβλημα. Ο καπιταλισμός περνάει
κρίση. Ας την πληρώσουν ΑΥΤΟΙ που κερδίζουν συνέχεια –ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ-
απ’ αυτόν. Ούτε μαζί τα φάγαμε, ούτε μαζί πεινάσαμε. Ας αφήσουν λοιπόν
τις υποδείξεις.
ΕΜΕΙΣ, εργαζόμενοι που κατασυκοφαντημένου
δημόσιου τομέα, κρατάμε ζωντανή τη δημόσια, δωρεάν Παιδεία, ΑΥΤΟΙ θέλουν
να την καταργήσουν. ΕΜΕΙΣ, με τον αγώνα μας ενάντια στις μνημονιακές
πολιτικές κρατήσαμε ανοιχτή την πόρτα στα Πανεπιστήμια για όλα τα
παιδιά, ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη και την οικονομική τους
κατάσταση, πόρτα στην οποία ΑΥΤΟΙ θέλουν να βάλουν υψηλό εισιτήριο και
face-control.
Η δική μας ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ δε χωράει ούτε στα μνημόνια των δανειστών ούτε στις προτάσεις των 47 σελίδων.
Το πρόβλημα δεν είναι αν θα πέσει η κυβέρνηση.
Το πρόβλημα είναι αν θα πέσουμε όλοι ΕΜΕΙΣ.
